Ne yol biter, ne umut yeter
Sinemde dirlik olmayýnca söyle hüzün mü diner
Yüreðim vurdukça, bu dil sustukça, gözler kanatlanmýþ umutta
Ne söylerim, vaktini beklerim, efkârýmý terennüm ederek yokuþlarda adýmlarým


Yalnýzým, bak yine yalnýzým
Etrafýmý kuþatan nefeslerin varlýðýndan uzakta sýzým
Çaldýðým sazým, dile geliyor hicraným, ýssýz köþelerde ne bizarým
Ne beste bilirim ve ne de nefesten sudur olan acýyý güftelerim, ben çileyle yarenim


Her solukta maksat kokar
Hasret yüreðimde zuhur etmeseydi, niye sancýlar akar
Yar ülfetin baðrýnda açar, ar kalbim için ne iffetli kar, aþk kokar
Sine titremeyince, harlaþýp kükremeyince, sel olup ummana yönelmeyince naz kar


Ne annemden kalan anýlar
Ve ne de babamdan baþlayan ve mahzunlaþan farklar
Hatta dost ve tanýdýklar, onlardan arta kalan, hicrana boðanlar
Nazar ettiðim resimden halime yansýyanlar, yüreðimi sýzlatan o hüzünlü soluklar


Ne vakit bir þeye niyetlensem
Önüm ve arkamdan sudur olacaklarý düþünsem sabýr
Çünkü ne kahrýn itibarý var ve ne de vah çekmenin bir yararý kar
Tefekkürün elzemliðinde inkiþaf har, akýl etmek kul için ne büyük yar, esas kalp ar


Ýlmi siyaset hal ikliminde aktýr
Arifin sezgisi olmazsa bahaneler politik sebeptir, hiçtir
Her zafiyetin türlü bahaneleri, kalp bakýmýndan silinmeyecek izdir
Ruh þahittir, nefes müddeti vakittir, beþer kalmak tercih iþidir, kalbi inþirah yücedir


Aþk; kalbin en naif bir hasretidir
Ýnsan, niyetine tabiidir, vuslat niye iradidir, onu kul bilir
Lafazanlýk rüsvadýr, kadere asilik bühtandýr, hýnç öte için hasýmdýr
Ýlim idrak ile akýl iradeyle, izan rahlede sine-i melalinde ve vicdan bakir sahifesinde




Mustafa CÝLASUN