Geliyorum annem...
Ellerini doya doya
Öpmeye,
Boynuna bir daha býrakmamacasýna
Sarýlmaya,
Dizlerine yatýp hýçkýra hýçkýra
Aðlamaya,
Bu dört duvar arasýndaki kimsesizliðimi
Unutmaya,
Hayata asi baþýmý önünde eðmeye geliyorum...

Peki sen?
Bekliyor musun beni annem?
Sýzladý mý ana yüreðin?
Kýzým, yavrum gelecek dedin mi?
Sende çaðlattýn mý göz kanallarýný?

Biliyorum annem.
Benimki sadece avuntu,
Elbette biliyorum.
Ellerini öpemeyeceðimi,
Boynuna sarýlamayacaðýmý,
Hele de dizlerine yatýp aðlayamayacaðýmý,
Bilmek istemiyorum ama biliyorum...

Biliyorum beni yol kenarýnda uyuyarak beklediðini,
Hiç uyanmadýðýný, uyanmayacaðýný da biliyorum
Ama yinede geliyorum.
Sen diye dokunduðum
Toprak olsa da geliyorum...(Buket Mutlu)




Cennetle müjdelenen, ayaðýnýn altýna cennet serilen, süt kokan annem, en zor anda sana yöneliþin sebebi ne biliyor musun annem. Aðlayýþlar, feryatlar neden “anne” diye baþlar sence.

Anne olmak mi maharet, anne diyebilmek mi?
Cennet kokulu annem bu gece sana geldim “anne aç kapýný bu gece” diyerek, sana sorular sormaya geldim. Cevap verebilecek misin annem?
Hiç olmazsa kollarini aç bari, ben sana sarýlmaya geldim...

Biliyorum; insan canýndan bir parçasini geri çevirmez. Canýnla besledin aylarca taþýdýn off, demedin yük, degil emanet gördün. Canýndan ayrýlýp sütünü emerken savunmasizca, sende sevgi, bende minnet dolu bakýþlar vardi. Aslýnda her yutkunuþ bir teþekkürdü annem. Ve her gülüþ bunun göstergesiydi.

Canýndan bir parçayým iþte kime giderim, baþka kim var ki bana “can yavrum” diyecek.
Aç gönlünü annem, bak iþte ben sana geldim.

Ellerini öpüp boynuna sarýlmaya dizlerinde hýçkýrarak aglamaya “duvarlar soðuk dört duvar dar, yalnýzým annem” demeye geldim. Hani canýndan bir parçayým ya acýmý anlarsýn. Bakma bu kadar dik durduðuma yoruldum, artik asi baþýmý senin önünde egmeye geldim.

Aç kapýyý cennet kokulu annem, bak iþte ben geldim canýn, yavrun, kýzýn geldi.
Aç göz kanallarýný çaðlasýn yaþlarýn benim gibi.

Kalkta aç kapýný annem, yoruldum, dizimde ferman kalmadý. Anneler bu kadar uyumaz senin uykun bu kadar aðýr deðil, kalkta ses ver, kolumdan tut, dizlerimin üzerine çöktüm kalkamiyorum annem.

Mevlana hazretleri “edebi edepsizden öðrendim” demiþ. Öðrendiklerimi bilmem ama çok edepsiz gördüm, susmak erdem sandým sustum ama anlamadýlar anne. Edepsizin ar damarý yok be anne.
Insandan utanmayan yaradandan utanýr mý söylesene! Korktum Allah'tan korkmayandan anne. Edep manevi kiþiliðe giydirilen bir elbise ama kimse bilmiyor.
Sustum anne susmak erdem dedim ama onlar acizlik sandý, ama ben yine de sustum.

Gökyüzündeki ýþýðýnn sebebi bile edep, melekler bile edep yüzünden suçtan arýnýp tertemiz olmuþlardýr.

Edebe uygunluk dile Tanri’dan
Lütfünden uzaktir edepsiz olan
Zararý kendine degildir yalnýz
Dünyayi ateþe verir edepsiz. Der Mevlana hazretleri

Allah’a yakarýrken gerektigi kadar edepli oldum mu ya da ne kadar uzaklastýrýldým bilmem ama edepsizler yüzünden yandým yakýldým be annem.

Edep Allah nurundan bir taçmýþ, insana deger katan, yükselten, þeref veren, dinlenilir kýlan bir taç. Ama herkeste yok iþte. Beladan ne kadar uzak durmaya çalýþsamda sende biliyorsun olmadý be anne.

Bütün cihani gezmesine ragmen iyi huydan daha güzel bir sey bulamayan Mevlana Hazretleri kötülerle nasýl baþa çýktý kim bilir? Insani hayvandan ayýran özelliktir edep. Edebi olmayan âdemoðlu âdem deðilmiþ ama bak edepsiz ilim okudu baþýma âlim oldu, kalkta bak be anne!


Bu kadar çok aðlayýþýmm bildiklerim yüzünden deðil elbette ama o kadar caným yanýyor ki "ya acýyý bal eyle, ya dalý gül eyle anne" demeye geldim.

Ilk kez gelinlik giyerken çok aðladým biliyorsun. Bak yine gelinligimi giydim de geldim. Bak aðlamýyorum bu kez. " Kalkta çenemi bagla anne" demeye geldim.

Biliyorum anne, biliyorum cennet kokulum, kapýný açmayacaksin biliyorum. Benim ki bir avuntu sadece, ellerini öpüp, boynuna sarýlamayacaðým, dizlerine baþýmý koyup aðlayamayacagým biliyorum ama yine de geldim.

Hiç uyanmasan da, uyanamasan da beni bekledigini biliyorum. Bu yol kenarinda beni, kýzýný, yavrunu hep bekledigini, göz pýnarlarýný çaðlatarak bekledigini biliyorum, iþte geldim annem.

Sen diye dokundugum toprak bile olsa, bende toprak olmaya geldim. Açtým bütün kapýlarý, sen sadece kollarýný aç anne, senin koynuna girmeye geldim.



(Anne olabilen, anne olmaya hazýrlanan, anne olmaya çalýþan, anne olamayan, anne olmak için yanýp tutuþan, hem baba hem anne olmaya çalýþan… .Bütün babalarýn ve annelerin “anneler günü” kutlu olsun.)