Bu þiir hasrete yazýldý.
Hece tek, harf üç, izahý güç bir durum.
Arada uçurum yýllar.
Yollar dikenli cýlga gölgesi.
Yollar dar.
Ýçimde bir yetim aðlar.
Baðlar gazel oldu geldi sonbahar.

Sene,
Bin dokuz yüz seksen yedi.
Yedi yerimden vurdular beni.
Yaramý sarmadý gül emsalin ak elleri.
Ah elleri!
Nefasetin mihengi, zarafetin remzi…
Her nefeste sevda yeniden alevlendi.


Bu þiir sulara yazýldý.
Su kadar berrak bakýþlara,
Sudan duru gülüþlere;
Habersizce gidiþlere bu þiir…


Bu þehir hiç bu kadar öksüz kalmadý.
Bu kalem kadit.
Belâdan vâlâya kapý aralanmadý.
Gitti o gül endam,
Bir daha hiç aramadý…
Hasrete yazýldý bu þiir.
Ankara,17.04.2010 Ý.K