Ellerin,eski bir fotoðrafýn arabýnda,
Gözlerin gayyada kaldý.
Tam da erguvanlarýn açtýðý zamanda.
Üstelik emirganda,
Aklým bardaðý tutan zarif ellerinde kaldý.
Sen varken yanýmda,
Zaman ne kadar da güzellik doluydu.
Þimdi o güzellikler,
Eski bir Ýstanbul fotoðrafýnda kaldý.


Yine yadýma düþtü o ýþýl ýþýl tebessümün.
Gülüþün aklýmý aldý.
Sen içten gülerken gözlerime,
Devran ne devrandý, an ne andý.
Gittin yandý gemiler,
Dönmedin çýktýðýn seferden.
Ne senden eser kaldý ne gülüþünden.
Þimdi gülüþün,
Bir eski Ýstanbul fotoðrafýnda andaç.


Bu erguvan mevsiminde,
Aç bütün kilitli kapýlarý.
Çýk o eski siyah beyaz fotoðraftan.
Ahý sabahý geceyi þenlendir.
Teþrif et geliþinle Ýstanbulu.
Bil ki ey firari,
Bunca hasrete raðmen;
Ýçimde hâlâ bir kandil yanýyorsa sendendir…
Bir seher vakti gözlerinde nem olayým.
Akþam güneþi aþýp giderken,
Bakýþlarýnda solayým.
Ya,çýkýp gel ihya et bu gönlü.
Yahut ,
Bir eski Ýstanbul fotoðrafýnda,
Ellerin eski bir fotoðrafýn arabýnda.
Ben gözlerinde tutuklu kalayým.
17.04.2010 Ýbrahim Kilik