Dönerim bir gün elbette bende ülfete
Firakýnla dile gelen her nefesin erdeminde ki kutsi asudeye
Firkatin ram eðlediði hüzne, nefeslendiðim o elemin kadriyle hicran niye
Sinemi ihata eden bu hasret kime, terennüm ettiðim her nefeste dile gelen kederimle


Açýldým yine, dilim suskundur böyle
Ruhumun hicran damlalarý akýyor yine, aþk kuþatýyor gene
Þayet bu harým, kalbimden neþet eden ülfete bigane arým, öyle yazarým
Kandýðým þerbetin süruruyla bahta yanarým, içtiðim badelerle çileye maruz kalaným


Istýrabýn abat olduðu hali çok anarým
Dertlenen bu gönlümle þimdi feryada banarým, aðlar akarým
Süzülen gözlerimde, fer kalmayan miskinliðinde, þimdi yüreðim hüzünle
Ne bir þevk kaldý ve ne de bir istek sinemde meskûn nardý, melal sustukça içim yandý


Efradým ki manidar bir þekilde baktý
Sakinliðe duçar olan bu ahvali bilmem ki ne kadar anlamýþtý
Ýçim yine sýzladý, sancýlar kalbimi kuþattý, nazar eðlediðim ne varsa faktý
Bekleyen titreme ruhuma ibreti aktaran ne muazzam bir sanattý idrakime arý yaþattý


Verdiðim her nefes bir vefaya muhtaçtý
Ahirim için sudur eden ýstýrap, zihnime hep tarumarý yaþattý
Þimdi geriye ne kaldý, belki bir kefen dahi nasibim için hamiyete muhtaçtý
Eller açýldý, yüreðim burkulup kaldý, dilim hüzün içinde nefesimi acizliðimle býraktý


Gel aðlama, hicran içinde gönlü sýzlatma
Varlýk adýna her ne kaldýysa, bilirim ki hesabý görecek yakýnda
Mizan niye haleti ruhi yemde hala çok uzaklarda, izaným kapalý ve alýksa
Bir el ver, nefesinin kutsiyetinde þevki halime göster, türap olduðum hasretimi gider


Ne sallanan beþikte ve ne de umut kalpte
Þayet niyetin halisliði idrakime yaban ise, sen ne istersen iste
Hikmet bilinmedikçe, baht hasredilmedikçe bahane diziliyor ardý ardýna yine
Naðmeler dile geliyor iþte, mýsralar dilleniyor yine, hüzün sökün ettikçe fakir halime



Mustafa CÝLASUN