herþeyin sonuna geldiðini bildiðinde bile kendini kandýrmaya çalýþýrsýn..yapamasan da denersin..sonuç deðiþir mi hayat bu kadar kötüyken,insanlar bu kadar zalim, acýmasýz, duygusuzken.. güvensiz, anlayýþsýz, önyargýlýyken...bazen herþey gözümüzün önündeyken bile göremeyiz..hatalar da böyle yapýlmaz mý zaten?off ne zormuþ büyümek, hayata karþý ilk adýmlarý atmak..herþey ilk sözcükleri söyleyebilmek gibi mutluluk vermiyormuþ..herkesi kendin gibi görüp güvenmek deðilmiþ hayat..zamanla yaralar, o yaralar zamanla güçlendirir bizi..
Ve evet!! bu hayatta çelme takanlar oldu..hiç biri bu zamana kadar baþaramadý beni düþürmeyi,dizimi yaralamayý..evet kalbim az çok hasarlý..iþte beni güçlü kýlan tek ilacým da bu..ve iþte yine ayaktayým..yine güçlü,yine kendimle baþbaþayým