KAYBETTÝÐÝM ÇOCUKLUÐUM...

Yürüyorum önümde uzanan kaldýrýmlarda
Küçücük kalbim doðruyu, gerçeði görmek isterken
Aklým birbirine karýþan düþüncelerle bunalsa da
Baþýmý kaldýrýp bakýyorum ufuktaki güneþe

Acaba güneþte bizler gibi kalp kýrýyor mudur?
Acaba güneþte bizler gibi birilerini kandýrýyor mudur?
Diye soruyorum çocuksu saflýðýmla
Bilmek istiyorum ne doðru ne yanlýþ

Ama kimse bana gerçekleri anlatmýyorken
Ben de herkes gibi sarýlýyorum yalanýn uzattýðý ele
Korktuðum kuytuluklara kucak açýp
Bu küçük halimde yalnýzlarý oynayarak
Yitiriyorum çocukluðumu bir gün yitireceðim gençliðim gibi

Uzak ufuktaki güneþe bakýp
El sallýyorum gözlerimdeki yaþlarla
Ve küçük kalbimin yalana, kötüye kapýlýþýna üzülerek
Kendimi kendim de kaybediyorum
Aynen insanlýðýn gözünün önündeki gerçekleri yitirmesi gibi...