Daðýn yamaçlarýnda bir çiçek açtý.

-     Verdiðini neden aldýn?

-     Sana ne

Algýda sorun yaþamadý. Bir yerlerden tutunmasý gerekiyordu. Tutundu. Karar vermesi zor bir durumdu. Kolayca verdi. Düþünmesi gereken bir geçmiþi vardý. Sildi. Alýþýk olmadýðý ve çokça direndiðini sandýðý eylemdi. Yanýldý. Geleceði olabilirdi. Gitmedi. Bir anlýk da olsa sýkýntýlarýna sünger çektiðini hissetti. Aldý.

-     Neden rol yapýyorsun?

-     Rol yaptýðýmý nereden anladýn?

Sevilmek istiyordu. Seveni bulmakta zorlandý. Sevgi fedakârlýk demekti. Kýlý bile kýpýrdamadý. Kendisini oyuncaklarýyla oynayan çocuk sandý. Büyüdükçe oyuncaklarý da büyüdü. Oyuncusu olmak istediði, aþk oyununu çok sevdi. Bir gün yalnýz kalacaðý aklýna gelmedi. Kaldý. Yalnýzlýðý sevemedi. Doðasýna aykýrý buldu. Oyuncak olmayý kabullendi. Sevdi.

-     Kendine güvenmiyorsun. Korkaksýn.

-     Kendime koruma tuttum. Yaklaþma.

Korku bilinmeyendi. Çok bildiðini sandýðý yýllarýný geride býraktý. Boþlukta olduðu hissini de anlamadý. Ayaklarýnýn yere basýp durduðunu gördü. Kendisini görmeyenlere kýzdý. Bir kere dahi olsa onlarý umursamadý. Kendi görüyorsa, onlarýn da görmesi gerektiðine inanýyordu. Günlerini gösterecekti. Duvar takvimi oldu. Sahibi olsun istedi. Muradýna erdi.

-     Duruþ sergileyemedin.

-     Yürümeyi sevdim. Sende yürü git.

Beklemek kaçýnýlmazdý. Beklemedi. Ölümü de her zaman bekliyor olduðunu unuttu. Doðru olaný bildiðini sandý. Dur durak demeden yaþamayý sevdi. Mücadele etmek ve mücadelenin ardýnda durmak gerekiyordu. Kolayca pes etti.

-     Mutlu musun?

-      Evet.

-     Dokuz doðuruyorsun.

-     Anlamadým.

-     Anlama.

Hiç atýlmamýþ olan sessiz tokadým.