Bazen alýp ummana götüren
Nefesin feryadýný gizleyip ifþa etmeden gözyaþý döktüren
Yalnýzlýðýn pervazlarýnda umut içinde dilenen, gönlün efkârýný dile getiren
Hicranýn letafetine erdirip çaresiz boyun büktüren, hali bizarlýðýmý fark ettirmeyen


Biga’n olduðum esrarý hüzün
Figan ettiren her müþkülü ülfetin firakýyla yanar aðlarým
Daðlarýn yamaçlarýnda, hazanýn bahtýnda sabahlayarak niye sancý yaþarým
Çaresiz susarým, bu sýzýnýn ilzamýný ummana býrakýr, hecenin diliyle kime yanarým


Gönül ya sözün özünde aþk ar
Ne virane yürek sevda harýyla yanar ve ne de hevese kanar
Tefekkürün meþkiyle neyi anar, ruhun sancýsý hali sarar, hangi esrarýn þevki kar
Her ne varsa hakikatin serencamýnda ihtiþamlý bir bahar, öte aþk için nar umut var


Firakýn aþkýyla firkat yanar
Daðlayan hangi naðme varsa, hüzün içinde sinede baþlar
Yaðan kar, esen rüzgâr, zemherinin hicranýnda sayýklamalar niye daðlar ey yar
Yýllara sâri sakladýðým umutlarým sinemi okþar, avareliðim kimin kadri için bizar


Bilmem niyedir çok görüyorsun
Ne dile geleni okuyor ve ne de hicranýn sesini anlýyorsun
Bu halin, fakirliðe müptela melalin, yanan kalbin aþkýna yaban kalýp kaçýyorsun
Bilmem ki niye yapýyorsun, bahtýn dilinden anlamadan bahanelere kanýp akýyorsun



Akan suyun nefesinde ne var
Hissiyat canýn iradesi için müþkülü melal, aþk hak için ar
Niye gönül yanar, dil kelamýn kadriyle sevdaya dalar, umut için hangi vakit har
An yüreðimin sahifesinde ne ibretli nazar, vakti sadakat için aþk kalbime niye akar



Mustafa CÝLASUN