Ah biliyordum yine her seferki gibi, bu sabahta erkenden uyanacaðýný! Güneþ doðmadan gelip kapýmýzý çalacaðýnýzý. Yüreklerimizde dinmek üzere olan alevi yeniden kývýlcýmlaþtýracaðýný. Günaydýn bir mayýs, hoþ geldin.

O, sosyal bir haraketin içinde çocuktur. Yüreklerimizde daima büyüyecek bir çocuk. Emeklerimizin hakkýný alana dek büyüyecek bir çocuk.

O, ne bir aný, ne bir mirastýr. O, Milyonlarca emekçinin sesinde, nefesinde, her yeni gün yenilenen yeni bir uyanýþ, yeni bir günaydýnda, yeni bir Deniz’dir, her yeni gün alýn teri ezgisinde evrimdir.

Onun anlamý, mucadelesinin akýþý sadece zamanýn geçiþiyle, meydanlara dökülüp haykýrýþlarla deðil, toplumlarýn deðiþme hýzýylada baðlantýlýdýr. Dünyada gün geçtikçe sömürü þekilleri farklýlaþmaktadýr. Kapitalizmin yýkýcý etkileri altýnda yaþanmasý daha da zorlaþýyor. Modern kölelik yolunda baskýlar artýyor. Son zamanlarda binlerce insanýn iþsiz kalýþýna sebebiyet veren, sözde “Ekonomik Kriz” globalleþiyor.

Dil, din ýrk, renk, bir çoðrafyaya baðlý olmadan yabancýlaþýyoruz, bencilleþiyoruz, kültürsüzleþiyoruz, yoksullaþýyoruz, ölüyoruz. Fakat asýl sorunu, belkide Kapitalizme dur diyecek, deðiþtirebilecek gücün bizde, biz emekçilerde saklý olduðunu unutuyoruz. Biz neyiz, kime hizmet ediyoruz diye kendimizi sorgulamayý unutuyoruz. Tarihe açýlan bu yol bizim yolumuzdur. Ýçinde yaþadýðýmýz Avrupa ülkelerinde de, bizler emekçi gücün içerisinde, yeni baharlara, insanca, eþitçe yaþamak için her alanda yerlerimizi almayý unutuyoruz.

Ben seni bir mayýs gibi sevdim
Aðrý daðý eteklerinden
Koþarcasýna yemyeþil
Karlar diyarýndan
Coþarcasýna, çýlgýncasýna
Sol yanýmda yumruk,
Alnýmda bayrakcasýna

Ben seni bir mayýs gibi sevdim
Karýn altýnda Kardelensi
Yalnýz, emekçi elleri nasýr
Kar kar, yaðýþ yaðýþ, isyan isyan
Susarcasýna
Alev alev büyüyerek

Ben seni bir mayýs gibi sevdim
Birlik, beraberlik, yürek
Geleceði doðuruþunda
Alýnterinden tuz içerek
Yorulurcasýna bedenim

Ben seni bir mayýs gibi sevdim
Özlemin içinde
Hasretimde güneþ
Dilimde Deniz
Türküler eþliðinde
Haykýrýþlarla
Sende yok olurcasýna
Tükenircesine

*******
Tarihi Ýlk kez, 1856'da Avustralya'nýn Melbourne kentinde taþ ve inþaat iþçileri, günde sekiz saatlik iþ günü için Melbourne Üniversitesi'nden Parlamento Evi'ne kadar bir yürüyüþ düzenlediler.

1 Mayýs 1886'da, Amerika Ýþçi Sendikalarý Konfederasyonu önderliðinde, iþçiler günde 12 saat, haftada 6 gün olan çalýþma takvimine karþý, günlük 8 saatlik çalýþma talebiyle iþ býraktýlar. Þikago'da yapýlan gösterilere yarým milyon iþçi katýldý. Luizvil'de (Kentaki) 6 binden fazla siyah ve beyaz iþçi, birlikte yürüdü. O dönemde Luizvil'deki parklar, siyahlara kapalýydý. Ýþçiler, sokaklarda yürüdükten sonra, hep birlikte Ulusal Park'a girdi. Her eyalet ve kentte, siyah ve beyaz iþçilerin birlikte yaptýðý gösteriler, gazeteler tarafýndan, 'Böylece önyargý duvarý yýkýlmýþ oldu' þeklinde yorumlanmýþtý.

Bu gösteriler 1 Mayýs'ý izleyen günlerde, tüm harareti ile devam etti ve 4 Mayýs'ta kanlý Haymarket Olayý'na yol açtý.

Uygulanan yasal baskýlarla bu gösterinin tekrarlanmasý engellendi. 1889`da toplanan Ýkinci Enternasyonal'de, Fransýz bir iþçi temsilcisinin önerisiyle, 1 Mayýs gününün tüm dünyada 'Birlik, mücadele ve dayanýþma günü ' olarak kutlanmasýna karar verildi.*

01/05/2010


Sevgili Özbek