Yýllarca uzaklardan bir ses bekledim durdum,
Durmak omuza yükmüþ, bu sýrra nâil oldum.

Kanunu hareketmiþ kâinat zindanýnýn,
Cehâleti müebbet bu fikre varmayanýn.

Tüm evren yekpare, sürüp gitmekte hâlâ,
Rahmet bekle Hüdâ'dan yattýðýn yerde; âlâ...

Ey þaþkýn, düþün daha, otur da derdine yan,
Ne bekliyorsun? Hadi! Artýk silkin ve uyan.

De ki; nedir bu halim, umutsuzluk da nedir?
Ýnsaným ben, bu bana yakýþacak þey midir?

Baksana alemlerin kusursuz nizâmýna,
Sendeki bu tembellik söyle ha, ne adýna?

Bir an evvel aþk ile iþine sarýlmazsan,
Dilim varmýyor amma yazýk ki sonu hüsran.

Sonsuzluksa dileðin tek yolu çalýþmaktýr,
Yýlmadan çalýþýrsan sonsuzluk sana haktýr.

Batý iþi aþk bilmiþ, þahlanmýþ da gidiyor,
Doymuyor hiçbir keþfe, gerçeðini arýyor,

Sen, Allah'a dayanmýþ, ar etmez hiç yatarsýn,
Bir de adil mi deyip hesabýný sorarsýn.

Sus da hiç konuþama! Býrak elinden âhý,
Hâþâ, acizliðine alet etme Allah'ý.

Atalarýn paslanmýþ, küflü beyinler miydi,
Kader deyip oturup, hiç beklerler miydi?

Unutma ömür kýsa, zamansa hayli kýttýr,
Bir saniye durmak yok, tembellik bataklýktýr.

Gaye, bilinmeyendir tutuþmuþ beyinlerde,
O idrâk, o anlayýþ, o bakýþ sende nerde!

Kýr þunu yavru olmak kabuk olmaktan yeðdir,
Azmini artýr sürekli, ruhunu arþa deðdir!