Elli iki tane iskambil kâðýdýyla oynandý. Çalýnan kâðýt olmadý.

Kýz gibi arabalarý kullanan yakýþýklýydý. Oto Sanayi sitelerinde geçti hayat, hayalleriyse fýrtýnaya tutuldu. Haksýzlýða karþý elinden isyan bayraðýný indirmedi. Hayat çok çekilecekti torbanýn içindeyse sevdalarý ve umutlarý vardý.

Sözleri hep kýsa oldu. Laf yerinede dolandýrdýðý, tamirden sonra düzelttiði arabalar oldu. Þarkýlar döküldü dudaklarýndan, kimi zamanda küfürler. Ama her ikisi de yerli yerindeydi. Yakýþtý.

Dünya durmadan dönüp dururken, dünyanýn dönmesine özenip dönenler de oldu. O ise dönmedi ve onurlu davrandý. Oðlunun adý da Onur oldu. Dalga dümenlerin dolu olduðu hayatýn içinde, birçok bozuk motorlarla uðraþýp durdu. Kendisi bozulmadý.

Siyah olan emeðinin ellerine, yüreðinin beyazlýðý eþlik etti.

Yýllar geçti.

Ýkibin bir yýlýnda en zor maçlarýndan biri için sahaya çýktý. Son dokuz yýlýnýn, her bir yýlý on dakika yerine sayýldý. Mücadele etti. Çabaladý. Direndi. Bir anlýðýna da olsa ofsayda düþtüðü sanýldý. Oysa kalkan ofsayt bayraðý hatalýydý.
Maçýn bittiðini ilan eden son düdük çalýndýðýn da Baþý dimdikti.

Seyircilerden hak ettiði alkýþlarý aldý.

Gerideyse…

Bozuk olmaya devam eden düzen, Ýlhan ustasýz kaldý.

Caným aðabeyim.

Nur içinde yat. Mekânýn cennet olsun.

04.05.2010 Salý