"Þu yalan dünyaya geldim giderim
Gönül senden özge yer bulamadým."
Pir Sultan Abdal

Seni seviyorum diyemeden kapattým telefonumu sakinliðimin geçmesini beklerken oturduðum yerde terlemeye baþladým bu mevsimde bu soðukta bu ter hayra alamet deðil derken içimdeki sýkýntýnýn geçmesini düþündüm, hiç geçecek gibi deðildi. Evden kendimi dýþarýya atýp hýzlý adýmlarla yürürken þimdiye kadar önünden defalarca geçtiðim fakat dikkat etmediðim akasya aðacýnýn yapraksýz halini kendime benzettim bir an. Onunla içimdeki sýkýntýlarý paylaþmak istercesine yanýna varýp o soðuk ve kuru gövdesine dokundum. Beni sadece sen anlayabilirsin. En azýndan kýþ uykusundasýn, duymasan da ilkbaharda beni hatýrlayacak ve söylediklerimi sýr olarak saklayacaksýn.
Yapraklarýn yeþermeye baþladýðý zaman bana hatýrlatmasýný dileyerek hafifçe “Sýrrým var!” diye seslenip kendimi sakinleþtirmeye çalýþtým. Biraz olsun sakinleþerek yoluma devam ettim. Yanýmda sadece gölgem ve içimdeki sýrrýmla yürürken hayat mücadelesi içindeki insanlarýn benden kaçarmýþçasýna uzaklaþtýklarýný hissettim. Bir taraftan yürüyor, bir taraftan da bu kaçýþlarýn benimle ilgisi olmadýðýný düþünerek kendime avutuyordum. Çok ayaz olmasýna raðmen sürekli terleyen vücudum bana artýk dur dedikçe ben inatla yürüyor, görmediðim, duymadýðým, tanýmadýðým yönlere yol almak istiyordum.
Ýçi ve dýþý bir olmayan þu fani dünyadan, bütün sevdiklerimden uzaklaþýp hiç bilinmedik uzaklara yürümek istiyordum. Ýstediðim ve baþardýðým bu yürüyüþ hava kararýncaya kadar devam etti. Saat bayaðý ilerlemiþ olmalýydý ki, sokak lambalarýndan yayýlan ýþýðý bile zor fark ettim. En çok sevdiðim gecenin siyahlýðý bile bana itici gelmeye baþlamýþtý. Ben ne yapýyordum? Sevdiðim gecelerin bile bana mutluluk vermediðini henüz yeni anlamýþtým.
Bunlarý anlamam için miydi yoksa içimdeki sýr… Duygularým matlaþmýþ, çekiciliðim bitmiþ. Bana huzur veren her þeyin yitip gittiðini anladýðým bugünse en mutlu günümmüþ! Ýçimdeki hissi, cesareti ve olgunluðu kaybettiðimi düþündüðüm bugün doðmuþum ben. Ne büyük bir tesadüf. Bugün kendimin olmayan bir gün. Bugünü hiç unutmayacaðým. Bugün benim ve sýrrýmýn bittiði, güneþin kaybolduðu, gizemin tükendiði, benin bensizleþtiði, hatta konuþmanýn yerini susmaya býraktýðý gün olarak kalacak. Benimle yaþarken benimle sýr olacak. Hayatýmýn sýrrý benimle birlikte bir sýr olacak. Bu sýrla öleceðimi bilmek bile beni mutlu ediyordu.

Duyarsýz, tokatsýz, yalansýz, entrikasýz, kazasýz, belasýz, rotarsýz bir hafta geçirmeniz temennimle esen kalýn.