Kar yaðýyor ve tüm suskunluðum altýnda kalýyor karlarýn.Ellerin üþüyor eksik kalan tümceler arasýnda ....
kimsesizlik adýna býraktýðým senliler terkediyor beni. bak kar yaðýyor pencerende gülümsüyor bensizlik
üþüyorum bu yüzden daha çok üþüyorsun ben de ... terkediþlerinin sorgusuna zamansýz yakalanýyorum bu defa hiçbir kelimeye sýðmayacak kadar aðýr suçla yargýlanýyorsun bende. kararýný bile müebbet koyacak kararlar büyüterek...
elimde çoðalan kimsesizlik birikip sardýðýnda üþümüþlüðünü ben kayýp bir çocuk oluyorum içinde taþýyamayacak kadar birikmiþliðimle .... ve tekrar kar yaðýyor bu yüzden üþüyorum üþüyorsun ellerimiz titriyor .
yüzüne deðiyor bensizlik ... gözyaþlarým soðuktan donuyor . kimsesizlik çoðalýyor etrafýma bu yüzden karlarýn beyazlýðý bile kapatamýyor kýrýlganlýðýmý...
ne zaman kar yaðsa ellerin üþüyecek bilirim dudaklarýmsa hep seni sayýklayacak tüm gece yarýlarý . bu yüzden sen hep içimde üþüyen bir çocuk olarak kalacaksýn. sana beslediðim tüm cümlelerin yerini almayacak o gidiþin . ve sen her gidiþinde beni görmeliydin ya da hiç görmemen gerektiði gibi ...ve iþte tüm gecelere suskunluðumu kusuyorum bak iþte bir ben kaldým tüm lügatlarda yarým kalan . bu yüzden gözbebeklerine koy beni ýslanmasýn kirpiklerin .sana içimde sonlar býrakýyorum bu yüzden sokul geceme kimsesiz yaným üþümesin bir yaným öksüzdü onbeþinde geride býraktým. þimdi ise sensizlikle avutacaðým sensiz olan yanýmý .
ACILARIM URFA ACISI KADAR ACI gidiþini ise kirini karlar bile kapatamayacak bundandýr üþümeni istemeyiþim... yani artýk ayrýlýklarýna boyun bile eðmek istemiyorum yalnýz bir ben bilirim yol kýyýsýna atýlmýþ gözyaþlarýmý...
Cemal Ýstek