Bir kahbe kurþun iþledi cigerime/ dudaklarýmda tebessüm.
Öyküm herkesce malum / ateþim düþtü yüreðine.
Ardýmdan sen aðladýn, yýldýzlar aðladý.
Ýpek saçlý bir kýz aðladý için için.
Niçin bu ihanet anne niçin?
Son yazdýðým mektup ulaþtý mý eline.
Bir hafta kalmýþtý terhisime.
Aðlayarak bakma anne yolladýðým resmime.
Artýk bu adresime yazma anne buluþmak mahþere.
Yokluðunda üþüyorum anne; ama sen üzülme.


Söyle elife o da üzülmesin.
Lif lif olan yüreðinde hayalime yer versin.
Kimseye bir þey söylemesin.
Bu anneler gününde ben yokum,
Ellerini elif öper benim yerime.

Anam, anacýðým cennette ayak seslerini duyuyorum!
Sen beni düþünme ben huzur içinde uyuyorum.
Ýpek saçlarýný alýp elime elifin,
Lime lime yüreðimde ipek bir hasret sancaðý dokuyorum.


Tam da erguvan mevsiminde, bir kahbe kurþun… Ýþledi ciðerime.
Kýrdý sevda dallarýmý hoyrat rüzgâr.
Söyle ipek saçlý kýz da aðlamsýn, sen de aðlama…
O zaman daha çok üþürüm anne.
Kaybolurum zamanýn þehla gözlerinde.
Þimdi , yýldýzlara bakýyorum, elifin elif parmaklarýný görüyorum.
Hiç susamýyorum , pýrýl pýrýl gözelerden kana kana içiyorum.
Hasret kalsa da dudaklarým ellerine.
Sakýn bu ayrýlýða zamansýz deme anne!
Emanetim herþeyin sahibine.
Ellerini öpeceðim demi bekliyorum.
Aðlama emi anne! Sen aðlarsan üþüyorum.
Þimdilik, ellerini yýldýzlardan öpüyorum,
Elveda anne...
Ankara,09.05.2010 Ý.K