Doðduðum Yer

Ýçimden doðduðum yerlere gitmek geldi,
Gittim,
Her þey deðiþmiþti,
Saðýma baktým,
Soluma baktým,
Tek tek eskiden izler bulabildim,
Camiler,
Minareler,
Höyüðü andýran kale,
Ana caddelerde de deðiþiklikler vardý,
Ama ana caddeden evimize doðru ilerledim,
Kýrk yýl sonra evimizin yerinde yeller esiyordu,
Cadde olmuþtu evimiz,
Üzerinden insanlar,
Hayvanlar,
Arabalar geçiyordu,
Tarih olmuþtu,
Ben de o tarihin bir ayrýntýsý,
Saðýna baktým soluna baktým,
Yedi uyuyanlar gibi,
Burasý benim doðduðum yer mi dedim.
Oradan biri gelip bana sormaz mý,
Yabancýsýnýz herhalde diye,
Evet desem deðilim,
Hayýr desem deðilim,
Dönüp adamýn yüzüne baktým, baktým,
Kelimeler boðazýmda düðümlendi,
Aðlamaklý bir sesle,
Dünün yerlisi,
Evet ne yazýk ki bugününde yabancýsýyým dedim,
Evet bu soruyla yabancý gibi kaldým orta yerde,
Gökyüzüne nasýl yaðmur bulutlarý gelir,
Sonrada Allah ne vermiþse yaðmur olarak iner,
Evet benim de gözlerim de buðulanmalar,
Boðazýmda týkanmalar baþladý,
Nihayet gök gürültüsü misali hýçkýrýklarla aðlamaya baþladým,
Gözlerimden bardaktan boþanýrcasýna yaþlar indi,
Ben bu gün,
Ben doðduðum,
Koþup oynadýðým, bu þehirde yabancý olmuþum,
Yedi uyuyan olmaya gerek yok,
Üç yüz yýl beklemeye hiç gerek yok,
Kýrk yýlda kendi doðduðum topraklarýn yabancýsý olmuþtum,
Bu satýrlarý yazarken, gözlerim yine buðulanmaya,
Boðazým yine tutulmaya baþladý,
Ýyisi mi hiç karýþtýrmayayým,
Yarýnda bugünün yabancýsý olacaðým herhalde.

Sinan Karakaþ