ABDÜLREZZAK HOLDÝNG

- Sekizinci ve Son Bölüm -

Eldeki olanaklardan yararlanýlarak ampül deðiþtirildikten sonra oluþan hasar artýk göz önündeydi! Kýrýlýp devrilen önemli bir þey olmamýþtý. Hane halký, moda deyimle, ‘ faciayý kýlpayý atlatmýþtý! ’ Ufak tefek sýyrýklara, þurada burada önemsiz incinmelere hiç aldýran olmadý… Ampulün söndüðü için sehpa, tasarlanan hedefi tam tutturamadan Güldane’ nin sýrtýna yarým yamalak inmiþti... Doðal olarak en büyük hasar Abdülrezzak’ taydý… Ortaya yüzükoyun kývrýlmýþ; kendi kendine, “ Ula baða ne oldi? , Aman Allahým! Cin çarpmasý mi, zelzele mi urgadý bizim haneye ? ” diyerek sayýklýyordu…
Ýlk müdahaleyi, “ Ne de ossa sayende hemþire de olayazdým! Baba sen þimdi gazi mi oldun, yogsa niyazi mi ? ” diye kinayeli þekillerde lâflar dokundurarak Hatçe yaptý… Patlak çatlak noktalarý temizledikten sonra sarýp sarmalayarak yatýrdýlar adamý.
Abdülrezak’ ýn kendisine gelmesi uzun sürmedi… O gece evde yaþanan dramý hiç gündeme getirmedi ve kaþýmayý da düþünmedi… Abdülrezzak’ ýn bu davranýþ, diðerleri üzerinde yarý korkulu utangaç ve çekingen etkiler bile oluþturmaya yetti. Olayý böyle karþýlamasýnýn nedeni, bir kabullenme mi, yoksa kafasýnda kurarak geliþtirip uygulamaya koymak istediði atýlýmýn engellenmesi endiþe mi olduðunu anlayabilmek için atacaðý adýmlara bakmak yeterlidir… Kendisini toparladýktan bir hafta kadar sonra, ‘ nerede kalmýþtýk , dercesine konuyu yeniden açtý bir akþam: “ Ne deysiðiz geçende aðnattýklarýma? Ekmek yetmii, aþ yetmii! Üstüðüze lazým, baþýðýza lazým. Bu uzun günnerin arkasýndan kýþ gelii! Heç vakit harcamadan iþbaþý yapak deyim! ”
Adam, kaþýnda açýlan yarayý, baþýnda olan kýrýðý da kullandý sonuna kadar. Ortalýkta egemen olan utangaçlýk ve çekingenlik havasýndan yararlanarak Güldane’ yi de, çocuklarý da örgütledi kýsa bir zamanda… Kendiliðinden geliþen aile içi bir kargaþada hasar gördüðüne sevindiði zamanlar oldu, plânlarýný yaþama geçireceði için… Kýsa bir hazýrlýk döneminden sonra ekip belirlenen noktalarda konuþlandý Abdülrezzak’ ýn yönlendirdirmesiyle!
Aradan iki ay kadar zaman geçmiþti… Ümmühan, gece gündüz demeden arþýnlamakta olduðu iþlek caddelerden birinde kaldýrýmdan dalgýn dalgýn ilerlerken yeniyetme bir çocuðun önüne fýrlamasýyla irkildi… Çocuk, “ Abla okula gidiyorum ve bu iþi yapmak zorundayým.” diye dil dökerken kaldýrýmda duvar dibinde dizili duran yara bandý, kaðýt mendil ve kulak çöpü kutularýndan satmaya çalýþýyordu… Bir baþka çocuk daha yaklaþtý yanýna; o da kibrit, çiklet gibi þeyler satmaya çalýþýrken, babasý hasta olduðu için okulu býrakmak zorunda kalacaðýndan söz ediyordu… Ümmühan, ilk önce bir kapkaç ve ya gasp olayý ile karþý karþýya kaldýðýný sandý… Derken iki çocuk daha belirdi ayaklarýnýn dibinde!... Körpecik omuzlarýnda yað tenekesinden ve meyve sandýðýndan bozma sözde boya sandýklarý asýlýydý… Ümmühan, ürperti ile olanlarý izlerken çocuklar yarým yamalak cümlelerle ayakkabý boyadýklarýný anlatmaya çalýþýyorlardý!...
Abdülrezzak çocuklarý gelip geçenler arasýndan belirlediði insanlara yönlendirirken kendisi de boþ durmuyor; kibrit kutusu büyüklüðünde kitapçýklardan satmaya çalýþýyordu… Abdülrezzak, kýsa bir zamanda hedef kitlesini belirlemiþ durumdaydý. Mevzilendiði noktadan gelip geçen herkesin cebindeki parada gözü olmakla birlikte, çocuklarýnýn eþliðinde gelip geçen kadýnlara ve dolaþmak gibi, alýþveriþe çýkmak gibi durumlarda aile büyüklerine iyi satýþ yapýldýðýný saptamýþtý… Hele kadýnýn belirlin biçimde hamile olduðu durumlarda genç evlilerin de cömert davrandýklarýný keþfetmiþti… Bu tür müþteri gruplarýný geriden kollayarak durum alýyor ve elindeki kitapçýðý uzatýrken de, “ Rabbim analý babalý büyütsün, helâl ve bereketli rýzklar ihsan eylesin evlatlarýnýza! Ýnþallah! “ diyordu. Toplumca kutsal sayýlan günlerde de hasýlat daha bereketli oluyordu. Ýþin içinde kesin olan bir gerçek vardý… O da bu satýþta kadýnlarýn genel olarak kolay aldanacak potansiyel bir alýcý grubu olduðuydu!... Ümmühan’ ý fark edince þaþaladý!... Ümmühan’ a yanaþmadýðý gibi ona sýrtýný dönerek siftinmeyi yeðledi…
Bitti