Her anda her cephede benden parça yaþýyor,
Daðýlmýþ duygularým yüzyýllarý aþýyor.

Benliðim parçalara o kadar bölünmüþ ki,
Benden eser kalmamýþ kendi ömrümde sanki.

Bir yaným koþ diyorken yüce itilalara,
Tembel uyanýyorum sýradan sabahlara.

Kimi kutsal bir ayin kimi þehvet tadýnda,
Kimisi de geçmiþin, zaferlerin yadýnda...

Aþký arzuluyorum uykusuz bir gecede,
Sonra da siliyorum aþký tek bir hecede.

Bir deðil iki deðil bin kimlik taþýyorum,
Bunlardan hiçbirisi deðilim þaþýyorum.

Meðerse herþey olmak, hiçbir þey olmamakmýþ,
Çelikten bir kiþilik bir ömür solmamakmýþ.

Kim ki çeliþkilerle yaþýyorsa hayatý,
Karanlýðýn prensi bir yarasa hayatý...

Gece bir kan emici gündüzse bir sessizmiþ,
Sanki bilinmeyenden meçhul sýrlarý sezmiþ.

Bulanýk beyinlerin tüm ömrü ýzdýraptýr,
Hüzünlü yüreklerin kaderi hep haraptýr.

Ve sonuçta ateþte piþer körpe vücutlar,
Sözün yerini alýr gürültülü sükutlar...