Sabaðýn erken saatinde gelip meydanýn ortasýndaki görkemli anýtýn altýnda dikilmeye baþladý.

Pek dikkatleri çekmiyordu önce. Mýsýr kaynattýðým kazaný arabamýn ortasýna yerleþtirirken, çaktýrmadan onu izlemeye baþladým. Deli olduðu belli, dedim kendi kendime. Ama hareketlerinde hesaplý kitaplý bir þeyler var gibiydi. Özellikle telefon olduðu her halinden belli olan, pantalon cebindeki kabartýya her eli gidiþinde, çevreye aþýrý bir biçimde dikkat kesiliyordu.

Öðleye kadar sürdü bu böyle.

Onunla ilgilenmeyi iyiden iyiye býraktýðým bir anda, davudi bir sesle, anlamadýðým bir þeyler söyleyerek anýtýn kaidesine çýktý çevik hareketlerle.

- Memleket gidiyor elden, siz daha uyuyun ey ahali, diye baðýrdý, meydanýn her yanýndan duyulabilecek bir sesle.

Orada duran birkaç kiþi yüzünü ona çevirip dikkat kesilirken, meydaný geçen birkaç kiþi de bir an durakladý. Hem dinleyip, hem yan yan yollarýna devam ederlerken, adam bendi yýkan sel suyu gibi coþunca, onlar da dikilip kaldýlar ilgiyle.

Ve bir kaç dakika içinde sayýlarý iki-üç katýna çýktý.

Adam neler söylemiyordu ki...

Ne devlet koydu, ne hükümet, ne iþ adamý... Topunun þeceresine sövdü saydý.

Zaten her zaman bir-iki polisin saðda solda görüldüðü meydanýn yarýsý ilgiyle dinleyen halkla dolarken, üniformalý üniformasýz polisler de çoðaldý.

Tuhaftýr, uzun süre hiç müdahale etmediler. Sanki izinli bir gösteri düzenleniyordu. Yavaþ yavaþ bu düþünceyle olsa gerek cesaretlenen kalabalýktan deliye yanýt verenler, destek olanlar çýktý. Tempolu baðýrýþlar ve þarkýlar baþ gösterdi. Bir beþ dakika sonraysa, herþey çýðýrýndan çýkmýþtý.

Tam meydanýn ateþinin sokaklara taþmaya baþlayacaðý bir anda, üniformalý üç polis hýzla kaideye çýkýp deliyi apar topar aþaðý indirdikleri gibi, kalabalýðýn arasýnda diðer polislerin açtýðý koridordan götürdüler. Bu arada üniformasýz olmalarý bir yana, zaten polisten baþka hiçbir þeye benzemeyen diðerleri, yoðun bir þekilde bir radar gibi kalabalýðýn üzerinde gezdiriyorlardý bakýþlarýný.

Ben bir hayli mýsýr sattýktan, cebi hatýrý sayýlýr biçimde þiþirdikten sonra, tasý taraðý toplayýp meydaný terketmeye hazýrlanýyorken, kalabalýk sokaklara, caddelere doðru yoluna devam ediyordu. Üniformalýlarýn hepsi bir araya toplanýp gelen araca doluþurlarken, üniformasýz meslektaþlarý da halkla birlikte üçer beþer sokaklarda kayboldular.

Kentin bir çok meydanýndan biridir, bugün mýsýr sattýðým Cumhuriyet Meydaný. Her gün birine gider açarým tezgahý. Yarýn Vatan meydanýnda satacaðým mýsýrlarý almak için halin yolunu tuttum ben de. Giderken iki telvizyoncu gördüm, herþey öyle çabuk geliþmiþti ki, sonuna bile yetiþememiþlerdi.

Evde karýma konuyu açtýðýmda pek þaþýrmadý. Meðer ayný olayý geçende Kuvayi Milliye'den geçerken görmüþ de durup ilgilenmemiþ. Deliyi tarif edince, biraz ilgilenir gibi oldu.

- Benim gördüðüm... týpkýsýyla bu anlattýðýn, dedi.

Hayýrdýr inþallah deyip yattým.

Ertesi sabah kazandaki ilk mýsýrlar yavaþ yavaþ kývama gelirken, baktým dünkü deli havuzun yanýnda belirdi.

Dün yaþadýklarýmý, aynen bir filmi baþa sarýp tekarar izler gibi yaþadým.

Öðlen saat yarýma gelirken, çýktýðý fýskiyenin kayalýklarýndan, dizine kadar suya batmýþ polisler eþliðinde götürülen delinin ardýndan baðýrýp çaðýran yüzlerce kiþi de, yatýþýp birer ikiþer ara sokaklara daðýlýyorlardý. Ve radar gözler de peþlerinden.

Birden birþey dank etti kafama. Ýki gündür olaylar ne kadar hýzla geliþse de, ortada ne bir kamera ne bir gazeteci vardý. Dün geç kalmýþlardý, bakýyorum bugün de geç geliyorlar, yine ayný ikisi.

Sonra bir huyum vardýr benim. Bir gördüðüm yüzü üç yýl sonra görsem tanýrým ve anýmsarým. Kimdi... Nerede gördümdü...

Pek büyük bir kent sayýlmaz bu yaþadýðým... ve Cumhuriyet'le Vatan'ýn arasý iki yüz metrelik bir sokak kadardýr en fazla. Her gün gördüðüm kiþileri ertesi gün diðerinde de görürüm genellikle.

Ama bugün öfkeyle içini boþaltan o adamlarýn hiç biri dünküler deðildi. Aha da yazýyorum bunu þuraya, hepsi baþka adamlardý bugünkülerin. Deli ve polislerse aynýydý.

Kentin diðer tarafýndaki Milli Egemenlik'teyim yarýn. Hele dur bakalým...

Akþam karýma anlatýyorum yine. Bu kez ilgiyle dinliyor. Sabýrla dinledikten sonra, hiç bir þey demeden, kalkýp spor sayfasýndan baþka hiçbir yerine bakmadýðým gazeteyi alýp getiriyor.

Hayrola, diyen bakýþlarým arasýnda bir sayfayý bulup uzatýyor.

- Þu sol üstteki köþe yazarý sana birini çaðrýþtýrýyor mu?

Bakýyorum, sanki evet, çýkaracaðým gibi... Adamý tanýyorun da, kime benzemesi gerektiðini...

- Hiç yorma kendini, geçen meydanda gördüðümü söylediðim delinin ta kendisi bu, diyor.

Bakýyorum gerçekten o, ilk anda anlamak zor. Ama mýsýr satýyorsanýz, insanlara daha dikkatli bakýyorsunuz. Yine de benim bile, çok özel olduðunu düþündüðüm o gözlerimi yanýltmayý baþarmýþ yapýlan makyajla.

Her devrin gereklerini yerine getirip, hiç bir zaman genel gidiþe ters düþmemiþ o adamý yýllardýr biliyordum. Nedense hiç yaþlanmadý.

- Desene, diyorum karýma, iþleri büyütmüþ, tam profesyonel olmuþ.

- Yaaa. Öyle. Gündüz insan gece hýrt.

Sonra hükümetin meclisten çýkardýðý son vergi affý yasasýnýn aldýðý tepkileri eleþtiren, çok aþýrý ve anti-demokratik bulan yazýsýný okudum.

Baktýn mý, þöyle adam akýllý tek ve bütün gözükmeyen, tüm o helal süt emmemiþleri bir bir anýmsadým.