- Yazarlar! Nasýl rahat mýsýnýz þimdi?

Ses kapýnýn üstündeki bir diyafondan gelmiþti.

Korkuyla birbirlerine baktýlar, kollarý ve bacaklarý oturduklarý sandalyeye sýkýca baðlanmýþ iki kadýn ve üç erkek yazar.

Üç yýldýr yazdýklarý, 'Sen de Yaz Rahatla' adlý interaktif yazarlýk sitesinin çok özel davetiyle gelmiþlerdi buraya.

Ýþin bu noktaya varacaðýný akýllarýndan bile geçiremezlerdi elbette.

Ýki gün önce aldýklarý e-postada, "seçilmiþ az sayýda yazarýmýzla birlikte" ifadesiyle, hem de üstelik sitenin bürosuna çaðrýlýyorlardý. Tek tuhaflýk, buluþmanýn saatinin biraz geç olmasýydý. Ama hiç bir þeye takýlýp kalmayacak kadar heyecanlanmýþlardý. Hiç kimseye sözetmemeleri önemle ve israrla vurgulanýyordu ama, kimin aklýna gelirdi ki...

Üç yýlýn sonunda artýk iyice yitirdikleri beklentileri, yeniden canlanmýþtý zihinlerinde. Ýlk kez yüzyüze gelecekleri yazarlar deðil, asýl bu heyecanlandýrýyordu hepsini.

Saat 22:00 de baþlayacaðý söylenen toplantýya on dakika kala gelmiþti en sonuncu da. Ancak sayfasýnda kendi resmini kullanmayan bir erkek ve diðer dördünün, birbirlerini görür görmez renkleri solmuþtu o anda.

Baharçiçeði ve Hazanböceði hanýmlarla, Hodrimeydan ve Hadiordan beylerdi gelenler. Diðerinin kim olduðunu tahmin etmek bu dört yazar için zor olmamýþtý tabi... Sizdekimoluyorsunuz rumuzlu kiþiden baþkasý olamazdý görünüþe göre. Saat 22:00 yi gösterirken ortada kendilerinden baþkasý yoktu ve beþ yazarýn beþi de ayrý ayrý birbiriyle vukuatlý kiþilerdi.

Bir ara neredeyse bir meydan muharebesi yaþanmýþtý bu beþli arasýnda. Herbiri kendi arasýnda ayrý ayrý dalaþmýþtý. Günlerce süren zehir zemberek yazýþmalarda, baþka yazarlarýn da taraftar olarak yorumlarýyla katýlmalarý sonucu, site uzun süre bu insanlarýn kavgalarýna kilitlenmiþti.

Çekip gitmek isteseler de hiç biri yerinden ayrýlamamýþ, ama geldiklerinden beri aðýzlarýný açýp konuþmamýþlardý da. Birbirlerine bakýp gözlerini kaçýrmýþlardý sürekli. Burada bulunuþ nedenlerine iliþkin beklentileri çoktan kaybolup gitmiþ, yalnýzca bunun bir muziplik mi, kendilerinin hiçbir zaman baþaramayacaklarý bir barýþma buluþturmasý mý olduðunu anlamaya çalýþmýþlardý.

Ufacýk ve U biçiminde bir toplantý masasý bulunan odada kendilerinden baþkasý bulunmazken, hepsi ayakta dikilmiþ, en azýndan kapýyý açýp karþýlayan o çam yarmasý adamýn gelip bir bilgi vermesini beklemiþlerdi. Neden sonra, elindeki tepside bir þiþe þampanya ve yarýya kadar doldurulmuþ beþ kadehle gelmiþti adam.

-Lütfen oturun, demiþti.

Hepsi bir sandalyeye yerleþince, adam þampanyalarý ikram etmiþti.

- Þimdi lütfen, bu buluþmanýn þerefine kaldýralým kadehleri. Bu editörlerimizin isteðidir.

Ezberlenmiþ gibi ruhsuz bir tonda söylenen bu sözlerin ardýndan, isteksizce ve yapmacýklýkla, hafifçe havaya kaldýrýlan kadehler tek yudumda içilmiþti. Sonra ne olduðunu anlamadan, beþ dakika içinde uykuya dalmýþtý hepsi.

En son Hazanböceði haným da gözlerini açýp kendine geldiðinde, kendisiyle birlikte diðer dördünün de, oturdukarý sandalyelere sýkýca baðlandýðýný görüp, ufak bir çýðlýk atmýþtý. Diðerleri duruma çoktan alýþmýþ görünüyordu ve onun da durumu kabullenmesi çok zaman almamýþtý.

Diyafondan gelen sese hiç biri yanýt vermedi. Birbirlerine bakmayý sürdürdüler. Artýk kimse gözünü kaçýrmýyordu diðerinden.

- Neyse, dedi ses bu kez. Artýk konuya geçebiliriz.

- Bize ne yapacaksýnýz. Hem siz kimsiniz.

Baharçiçeði artýk kendini tutamamýþtý.

- Ooo sayýn baharýn müjdecisi, demek bir sesiniz de varmýþ. Ben yalnýzca yazýyorsunuz sanmýþtým.

Kadýn bir yerlerde bir kamera mý var diye arandý. Sonra kendinden emin:

- Yanýt bekliyorum sizden.

- Nasýl bir yanýt olsun? Hodrimeydan'a yazdýðýnýz ve her seferinde geri çevrilen, ama hiç yýlmayýp göndermeye devam ettiklerinizden biri gibi olabilir mi mesela.

Kadýn kýpkýrmýzý kesildi bir anda.

- Neyse sözü fazla uzatmayacaðým. Sabah akþam atýp tutarken görünmeyen köþelerinizde pek bir kahramanlar gibi duruyordunuz. Bakalým bir çuvalýn içindeki kediler olunca, neler yapacaksýnýz.

Sizdekimoluyorsunuz öfkeyle atýldý.

- Çözün ulan bizi, ne biçim þey bu böyle. Yasa yok mu, polis yok mu bu memlekette? Nasýl bir saçmalýk bu?

Diyafondaki ses için için gülüyordu:

- Biliyor musunuz bay kibir, gönderdiðiniz her yazýyý okuduðumda ayný soruyu sormaktan bir kez olsun alamadým kendimi.

Adam öfkeyle kýpkýrmýzý kesildi. Duyacaklarýndan korkan diðerleri, aðýzlarýný açmaya niyetli gözükmüyordu.

- Ýsterseniz artýk kesmeyin de söyleyeceklerimi bitireyim. Merak etmeyin çok kýsa zaten. Yýllardýr ben sizi dinledim. Þimdi konuþma sýrasý bende.

Sustu. Yazarlardan ses seda çýkmýyordu.

- Ýþte böyle. Bugün sayenizde iþimden oldum. Akþam saat beþ itibariyle istifamý vermiþ bulunuyorum. Yazý diye gönderdiklerinizi, yorum diye yanýt diye karaladýklarýnýzý okuya okuya zihnim bataklýða döndü. Belki bir yýldýr kitap alamýyorum elime. Sözcük görmeye tahammül edemiyorum. Cümlelerden midem bulandý. Yazmak hevesim beni terkedeli aylar oldu. Entellektüel anlamda bittim, tükendim. Sayenizde...

Bekledi. Çýt yok yazarlarda.

- Ýþte bunlardý söyleyeceklerim.

- Bizi buraya bunlarý dinletmek için mi getirip baðladýnýz? Böyle çok afedersiniz hayvan gibi.

Hazanböceði'ydi konuþan.

- Þu daha geçen gün gönderdiðiniz Hadiordan'a yanýtýnýzda, hayvaný mumla aratýr sözleri sarfederken pek af dilemiyordunuz.

Kasýlýp kaldý kadýn olduðu yerde. Kafasýný önüne eðdi.

Diyafonda bir dýtlama duyuldu. Kapanmýþtý belli. Kimse kafasýný kaldýrýp diðerine bakmýyordu. Kapý açýlýp yarma içeri girdi. Meraklý bakýþlar arasýnda Hodrimeydan'ýn iplerini çözdü.

- Yerinizden kýpýrdamayýn, bir sürprizimiz daha olacak. Bu kez daha keyifli.

Sonra adam hepsini tek tek çözerken, cüssesini pek gözlerine kestiremediklerinden, yerlerinden kýpýrdamaya bile cesaret edemediler.

- Bekleyin, diyen yarma kapýya vardýðýnda, Sizdekimoluyorsunuz kendisine seslendi.

- Hey!

Kapýnýn önünde durup döndü.

- O bizim karþýmýza neden çýkmadý. Zaten baþýnýz artýk gireceði kadar belaya girdi.

Yarma kafasýný kaþýdý. Ne diyeceðini bilemez gibiydi. Doðrudan kendisine yöneltilecek bir soruya hazýrlýklý deðildi belli ki.

- Þeyy... Herhalde yýllarýn hukukunu bozmak istemedi.

Kollarýný iki yana açtý.

- Kimbilir, dedi kapýdan çýkarken.

Kapýyý arkalarýndan kapattýktan sonra, kilidin yuvasýnda dönerken çýkardýðý ses duyuldu.

Telaþla yerlerinden fýrladý yazarlar. Kapýnýn koluna asýldýklarýnda, elleri kolarý birbirine girmiþti.

Baktýlar durum umutsuz, ellerini cep telefonlarýna attýlar.

Hiç biri yerinde deðildi. Uyurlarken alýnmýþtý hepsi.

Büronun ortasýnda yeralan toplantý odasý penceresizdi.

Ýki dakika kadar umutsuzca yere baktýktan sonra, hepsi yavaþça birbirlerinin yüzüne çevirdiler bakýþlarýný. Ýç çekiþlere karýþan diþ gýcýrtýlarýnýn oluþturduðu tedirgin bir müzik vardý sanki fonda, belli belirsiz. Yüzler öfkeyle kýzarýrken, kimin nereden söze baþlayacaðýný bekliyor gibiydi hepsi de.

Bir anda, þalterin kapanma sesiyle karanlýkta kaldýlar.