Henüz karanlýðýn ilk bakýþlarýydý
Gün kuþatan kasvetin sancýsýyla ve hicranla yol alýyordu
Makûs talihin gazasý, silinmeyenler olarak anlamlaþan bekasý düþündürüyordu
Nereye baksam, sinemin en bakir ikliminde demlesem kar etmiyordu zira biliniyordu


Daðýn bir yüzünde bekleyen aðacýn
Yalnýzlýðý içimi burkuyordu, ne gelen, ne giden kimse yoktu
Çýðlýk çýðlýða yarýþa baþlamýþ, þakýmalarýyla sükûneti ayýltan hüznün feryadýydý
Temaþasýnda hayrete düþtüðüm ve esrarýyla efkârýný merak ettiðim mah kuþatýyordu


Yýldýzlarýn raksýný seyre koyuldum
Mümbit topraðýn kokunu yüreðimde duyarak sualler açtým
Kýt aklýmla, irfandan arî varlýðýmla, ilimden nasipsiz zihnimle tefekküre yöneldim
Ýçimin burukluðunda kat etmiþ olduðum onca yýllarý, bizar býrakan anýlarý derledim


Neydi kalbimi hüzne gark eden hal
Ruhumun hicran damlalarýný durdurmayan anlamlý melal
Sine-i sürurumdan kopan yapraklarý, alýp götüren çilenin feryadýný yüreðimden al
Aðlamanýn bizarlýðýnda hýçkýrýklarým kesilmiyordu, dil susuyor, gönül konuþuyordu


Titremeye baþladýðýmý fark ettim
Vakit hayli gecikmiþti, ruhum bir nebze olsun durulmuþtu
Meramýn anlaþýldýðýna vererek ve kalbi hissediþlerime refakat ederek ayaklandým
Arz ahengiyle mezardý gecenin kuþatýcýlýðý o kadar anlamlýydý ki gözyaþlarý boþladý


Nefesin deruniliðinde hakikat vardý
Ruhumu þad eden sahneler ne bir rüyaydý ve ne de bir hülya
Kapanan kanallar yeniden akmaya baþlamýþtý, yürek sancýnýn elinde ne anlamlýydý
Varlýk adýna ne yapýlsa, yaþamak umut olmaktan çýkýp hýrsa koyulunca, aþk uzakta



Mustafa CÝLASUN