Deli dolu bir aþktý bizimkisi.
Sen hep masumdun ben de suçlu.
Ben hep komiktim sen de ciddi.
Oysa nasýl geçmiþti günler,
Delice ve doluca.
Bazen seni susturamazdým.
Gevezeliðin tutarsa eðer
Açýldýmý kapanmak bilmeyen
bir radyo gibi pilin zayýflayana
kadar konuþurdun.
Ama ben bundan þikayetçi deðildim.
Çünkü küsmelerini de biliyordum senin.
Sanki bir daha hiç konuþmayacakmýþ gibi
Ses tonunu unutturana kadar yaptýðýn
çocukça küsmeler.
Ben hep seni beklerdim.
Sen de hep geç kalýrdýn.
Ve hep ayný bahaneyi uydururdun.
..........
Sonbahar da yere düþen yapraklarýn
kurumasýný bekleyip
sonra onlarýn üzerine basardýk.
Ve hep ayný çýtýrtý çýkardý.
Son sigara izmaritinde
sadece ikimizin dudak izleri olurdu.
Ve güneþe inat sadece karanlýkta öpüþürdük.

Ben senin gülüþüne vurulmadým ki
gülüþünü unutayým.
Sen beni bakýþýnla kandýrmadýn ki
gözlerini hatýrlayayým.
Ben sana aþýk olduðum için
unuturdum seni.
Hayalini düþlemekten
unuturdum gerçeðini.


Sen okuma ve yazmayý
Sana yazdýðým aþk þiirlerinden öðrenmedin mi?

Sevildiðini öpüþümden anlamadýn mý?

Peki neden OLDU ve BÝTTÝ.