Yüce Allah, sonsuz þefkat ve merhamet sahibidir. Allah’ýn affedici -Afüvv- sýfatý insanlar için çok büyük bir nimettir. Çünkü insan, hayatý boyunca pek çok hata yapar. Ancak Allah, sonsuz merhameti ile insanlara her zaman hatalarýndan dolayý baðýþlanma dileme ve tevbe edebilme imkaný tanýr. Allah, bir ayetinde þöyle buyurur:

‘Kim kötülük iþler veya nefsine zulmedip sonra Allah'tan baðýþlanma dilerse Allah'ý baðýþlayýcý ve merhamet edici olarak bulur.’ (Nisa Suresi, 110)

Ýnsanlarý Allah’ýn yolundan alýkoymak için elinden geleni yapan þeytan, hata yapmaya yatkýn olan insan için oldukça büyük bir tehlikedir. Þeytanýn arkasý kesilmeyen telkinleriyle günaha giren insanlarýn, Allah’ýn affeden sýfatýný akýllarýndan çýkarmamalarý gerekir. Çünkü þeytanýn bir telkini de ‘artýk çok geç, sen günahkarsýn’ dýr. Bu telkine inanan insan asla baðýþlanmayacaðýný ve her þeyin bittiðini düþünür. Böylece hayatýna Allah’ýn istediði gibi deðil, þeytanýn yönlendirdiði þekilde devam eder ki, bunun sonucunda sonsuz cehennem azabý vardýr. Oysa Allah, samimi bir þekilde baðýþlanma dileyen ve tevbe eden kullarýný baðýþlayacaðýný pek çok Kuran ayetinde bildirmektedir. ‘Ancak kim iþlediði zulümden sonra tevbe eder ve (davranýþlarýný) düzeltirse, þüphesiz Allah onun tevbesini kabul eder. Muhakkak Allah, baðýþlayandýr, esirgeyendir.’ (Maide Suresi, 39)

Ancak baðýþlanma dileyen insanlarýn samimi olmalarý ve ayný hatayý tekrarlamamalarý çok önemlidir. Kuran’da geçen ‘Allah'ýn (kabulünü) üzerine aldýðý tevbe, ancak cehalet nedeniyle kötülük yapanlarýn, sonra hemencecik tevbe edenlerin(kidir). Ýþte Allah, böylelerinin tevbelerini kabul eder. Allah, bilendir, hüküm ve hikmet sahibi olandýr. (Nisa Suresi, 17) Tevbe; ne, kötülükleri yapýp-edip de onlardan birine ölüm çatýnca: "Ben þimdi gerçekten tevbe ettim" diyenler, ne de kafir olarak ölenler için deðil. Böyleleri için acý bir azap hazýrlamýþýzdýr. (Nisa Suresi, 18) ayetlerinden de anlayacaðýmýz gibi iþlenen günahýn hemen ardýndan piþmanlýkla edilen tevbeler kabul edilecek, ölüm anýnda edilen tevbeler ise kabul edilmeyecektir.

Sonsuz merhamet sahibi Allah, Kuran’da insanlara birbirlerine karþý affedici olmalarýný öðütlemiþtir. "... affetsinler ve hoþgörsünler. Allah'ýn sizi baðýþlamasýný sevmez misiniz? Allah, baðýþlayandýr, esirgeyendir." (Nur Suresi, 22) Her þeyin Allah'ýn kontrolünde gerçekleþtiðini bilen müminler, olaylar karþýsýnda tevekküllü davranýr ve kiþisel tepki göstermezler, affedici olurlar. Affediciliklerinde her hangi bir sýnýr yoktur. Toplumda çokça konuþulan ‘Bir kereye mahsus affetme’ mantýðý müminler için geçerli deðildir. Oysaki Kuran ahlakýndan uzak yaþayan bir kimsenin hoþgörüsünün ve affediciliðinin bir tahammül sýnýrý vardýr. ‘Bardaðý taþýran son damlayla’ bu sýnýr aþýlýr.

Affetmenin Faydalarý

Affetmek sadece, insanlarýn iliþkilerinde olumlu etkiler oluþturmakla kalmaz ayný zamanda insanýn saðlýðýna da fayda saðlar. Uzmanlar öfkesini kontrol edebilen ve öfke duyduðu kiþiyi affedebilen kimselerin ruhen ve bedenen daha saðlýklý olduklarýný ve hayata daha pozitif bakabildiklerini ifade etmektedirler. Konuyla ilgili araþtýrma yapan Frederic Luskin, 260 kiþi arasýnda yaptýðý araþtýrmasýnda deneklere affetmeyi öðretmeye çalýþmýþtýr. Deneye katýlan kiþilerin kendilerine zarar veren kimseleri affettikten sonra daha az acý çektiklerini, ruhsal ve bedensel olarak rahatladýklarýný ve strese baðlý olarak geliþen aðrýlarýn da iyileþtiðini gözlemlemiþtir.

Amerikan Kalp Derneðinin 2000 yýlýnda yaptýðý bir araþtýrmada ise, öfkeye eðilimi olan bir insanýn en az eðilimli olan insanlardan üç kat daha fazla kalp krizine yakalanma olasýlýðýna sahip olduðu tespit edilmiþtir.
Ýnsanýn bir olaya takýlýp kalmasý ve her aklýna geldiðinde sýkýntý duymasý kuþkusuz vücutta çeþitli olumsuz reaksiyonlara sebep olur. Oysa bütün olaylarýn Allah’ýn kontrolünde gerçekleþtiðini bilen insan için öfke duymak, üzülmek, stres yaþamak doðru bir davranýþ deðildir. Kadere teslim olan mümin için en güzeli affetmek ve teslim olmaktýr. ‘Onlar, bollukta da, darlýkta da infak edenler, öfkelerini yenenler ve insanlar(daki haklarýn)dan baðýþlama ile (vaz)geçenlerdir. Allah, iyilik yapanlarý sever.’ (Ali Ýmran Suresi, 134)

Allah’ýn kullarýna öðütlediði bu güzel ahlak tüm insanlar tarafýndan uygulandýðý takdirde sadece saðlýklý bir insana deðil huzurlu ve mutlu bir topluma kavuþuruz.

ALTUÐ ÖZTÜRK