Bir arsýz hercai
Ve güdümsüz cilveler
Hangi aþkýn sultasýnda kaldý ki menekþeler
Turfanda bir hasreti törpülerken mevsimler
Þimdi ne sen varsýn
Ne de kömür karasý gözlerin
Býrak da yýkýk duvarlara resmedilsin hatýran

Geceler vicdansýzdýr
Geceler gardiyan
Ve yorgun bir hasrete tutukludur sevdalar
Ne türküler ses verir
Kaynayan yüreðime
Ne de þiirler dindirir
Hayal serencamýmý

Seni anlatan kalemler kan kusar kâðýdýma
Yetiþir mürekkepler boðulan imdadýma
Hangi þiir açar beni
Ya da hangi þarkýyla þenlenir ki sazým
Zaten de hep þu dizeler deðil miydi beni aðlatan;

“Benden bir iz kaldýysa ne olursun iyi bak.
Nasip deðilmiþ bana dizlerinde uyumak…”

Sen ki;
Ne bilirsin hatýralarla yaþamanýn tadýný
Kafaný vurmadýnsa hiç yoksul duvarlara
Sevdiðinin adýný
Yazmadýnsa sonbaharda yaðan karlara
Bahar gelince açmýyorsa yüzündeki matem çiçekleri
Sen bilemezsin gülüm bu solgun gerçekleri

Hani vardýr ya klasik bir tema gibi
‘yuvamýz olacaktý’
Yorgun bir akþamýn býraktýðý ruhsuz gecelerde kurduðumuz düþler
Ve ardýn sýra gelen kahkahalý gülüþler

Bir þey vardý ki içimde
Ýþte o þey
Yine düðümlendi boðazýmda
Diyemedim bir türlü içimden geldiði gibi
Bu aþkýn güftesini
Þöyle avaz avaz baðýrarak;
“……… ……………..”


Mehmet Akif UÇAR