DURAMIYORUM BU SENSÝZLÝKTE

Dökülüyor gözlerimden yaþlar usul usul
Düþlüyorum yitirdiðim dedemi yaný baþýmda
Suskun kalýp bir köþede solmak istemiyorum
Gözlerimde dedemin gözlerini görmek
Kalbimin her atýþýnda dedemin kalbini hissetmek istiyorum
Ruhumun yýkýntýsýndan dedemin ellerinden tutup çýkmak istiyorum
Kalbim onun yokluðunda her gün incinir oldu
Suskunluðumda hayatýn ezdiði bedenim yýkýlýr oldu
Çok sevdiðim gözümdeki koca adam yok artýk
Onun yokluðunda ben de durmak istemiyorum boþ dünyada
Ve bavulumu alýp gidiyorum kendi yolumda
Bilmediðim karanlýklara yüreðimdeki hüzünle birlikte
Elimde dedemin bir fotografýyla önümdeki yollarý tüketiyorum
Artýk ben de daha fazla duramayýp yitiyorum derin kuytuluklarda
Gözlerimin önünde duran dedemin siluetiyle birlikte
Ona ulaþmak için yükseliyorum göðe
Ruhum bedenimden çýkýp kavuþuyorum cennetteki dedeme
Ve dedemle birlikte sonsuza dek yaþýyoruz cennette
Gözlerimizde geride býraktýðýmýz hayatlarýmýzý görüp
Mutluluða kanat çýrpýyoruz
Artýk sevdiklerimizin hayallerinde kalarak yaþayýp
Sonsuzluktan onlara el sallayýp
Yüzlerimizdeki gülümsemeyle birlikte sonsuz oluyoruz
Aynen ölüpte sonsuz olan diðer tüm insanlar gibi...