Hayallerimin altýnda ezilmiþ gibiyim. Daha açýk olmak gerekirse, beynimin kývrýmlarýný yakan bir sürü soru iç içe geçip, beynimde küçük lezyonlar oluþturuyor. Ve beynim, her düþüncenin yahut hayalin anahtar öðesini gördüðünde ayný þeyi yapýyor; hipotalamusdan yayýlan umutsuzluk dalgasý. Hah! Diyorum tamam. Asla ben olamayacaðým. Bir birey olmaktan uzak toplumun içine karýþacaðým. Toplum olacaðým, daha birey olmadan toplum. Sizleri inceledim, uzun uzun, her biriniz aynýydýnýz. Toplumdunuz. Ve bu acý gerçeðe çarpmamak için baþlarýnýz önünüzde yürüyordunuz. Kim bilir, belki kaldýrým taþlarýný o yüzden desenli yapýyorlardýr. Sizi tanýyorum sözün kýsasý. Bir insaný tanýmak için 1 dakika yetmez diye düþünmeyin. Eðer o insan, toplumun yosun tutmuþ insaný ise onu tanýmlayacak
ne kalmýþtýr ki tanýmak için 1 dakikadan fazlasýný vereyim. Neden henüz yosun tutmamýþ beynimin tadýný çýkartmak varken, o bir saati ona harcayayým? Durun, durun saçmalayan bir beyin yakaladýnýz deðil mi? Ne kadar zavallýsýnýz… Size sinirlenmiyorum, sizin için endiþeleniyorum. Ölüp gittikten sonra bu dünyaya baþýnýzý çevirip bakacaksýnýz, adým gibi eminim. Sonra içinizi müthiþ bir korku kaplayacak. Ya cennetin de tadýný çýkartamazsam diyeceksiniz. Dünyadaki baþarýsýz geçmiþiniz yüzünüze bir tokat indirecek. Belki iki dünya arasýnda sýkýþýp kalan ruhlarýn derdi budur, neden olmasýn?
Hayallerimin altýnda ezilmiþ gibiyim. Daha açýk olmak gerekirse, beynimin kývrýmlarýný yakan bir sürü soru iç içe geçip, beynimde küçük lezyonlar oluþturuyor. Ve beynim her düþüncenin yahut hayalin anahtar öðesini gördüðünde ayný þeyi yapýyor; hipotalamusdan yayýlan umutsuzluk dalgasý. Hah! Diyorum tamam. Asla sizler gibi olamayacaðým. Belki bir bireyim ama asla toplum olamayacaðým. Öyle farklýyým ki… Kaldýrýmda gidip gelen, her gün ayný lanet olasý saatte, ayný ifade ve üniformayla gidip gelen sizler gibi olamayacaðým. Ve bu acý gerçeðe çarpmamak için baþým önde yürüyeceðim. O zaman fark edeceðim kaldýrýmlar neden renkli. Ve kendi kendime kýzacaðým; senden baþka bunu merak eden kim var diye. Beni tanýmak için 1 dakika yetecek, oysa ben sizleri bir ömür tanýyamayacaðým. Belki de cehennemde yanýp sonsuza kadar cezalandýrýlacaðým; düþünce suçu. Belki de asla baþarýlý bir hayatým olmayacak, hayallerimden uzaklaþtýkça silikleþen hayatýmýn ölümünü izleyerek iki dünya arasýnda sýkýþýp kalacaðým. Elimde aptal bir simit, her sabah iþe geç kalmayayým diye telaþlanacaðým. Kendimi kýsýtlayacaðým, kendimi simide teslim edeceðim. Beynim susacak, simidin büyüsüne kapýlacak belki de, çünkü bu zihniyette bir insan bulutlarýn güzelliðini nasýl görebilir ki?
Ve tanrý sordu: ‘Dünyada ne yaptýn ey kulum?’ Ve kul sustu, bir ömür yaptýðý gibi yine tek bildiði þeyi yaptý; sustu. Tanrý sordu: ‘Ben seni susasýn diye mi yarattým?’