Gecenin makûs nidasýný duyuyordum
Tutmayan uykunun periþanlýðýnda halimce bir yaren arýyordum
Lisanýn nisasýnda duyulmayan perdeleri ve hicraný nefesleri merak ediyordum
Derdin her sahnesini, çilenin hikmetli payesini, efkârýn bizar eden halini soluyordum


Zafiyetlerimin hataya duçar eþkâliyle
Ýrademin azimetten yoksun sefilliðiyle, birde hüzün kalbe girince
Serabýn en zarif haliyle, hasretin dile getirdiði hüzzam güfteyle yoldaþ oldum
Esinti sinemin en ücra köþesinde yýllara sâri suskun kalan vecdi ruhumda okuyordu


Sarsýlmýþ ve þaþýrmýþ bir haldeydim
Tenimi okþayan ve halimin en yalnýzlýðýnda arkadaþ olan farktý
Hangi köþeye baksam, gecenin en kuytu karanlýðýnda neyi aransam bir gamdý
Hicranýn sazendeliðinde, nakkaþýn özverisiyle, ressamýn yürek sesiyle esini andým


Dönüp arkama hazinliðimi andým
Ne bir ses ve hatta nefes duyulmaz olmuþtu, kulaklar ne yapsýn
Kalp itminan olmadýkça, inþirah için talim almadýkça, ruh hicranla yaþadýkça
Güneþ doðsa, gün aydýnlansa, insanlar koþu atlarý misali solusalar da sancý haktý


Hani þairler anlatýrlar mýsralarla
Düþünülen, aklýselim ile nizam edilen, halin dilinden esinlenen
Umutlarýn salasýnda, sevdanýn sancýsýnda, aþkýn titreten yamaçlarýnda aðlarken
Ömrün sahnesinde ikame edemediði, düþlerin perdesinden seslendiði hissiyat var ya


Dürülen bir hayatýn acýsý baþkaydý
Ne kadar çok sinemde gün yüzüne hasret kalmýþ uhdeler sanýktý
Artýk her þey baþkaydý, solgunlaþan hal, eskiye mahal kal, vaktin kýskacýndaydý
Anlatýlmayan her þey zanlýydý, yargýcýn müsaadesiyle ve iradeyi hal ile keyfiyetiyle



Mustafa CÝLASUN