Suskunluðun bizarlýðýnda yol alýyordum
Ne çeþmeden akan suyun, ne gözlerime firaký yaþatan uykunun
Nereye baksam, gönül sýzýmla ufuklarýn berduþluðuna salýnsam olmuyordu
Ne vardý halimi kurutan, mahzunluðun perdesini aralayan, sualler haþyeti yaþatan


Niye boþ ver aymazlýðýný yapamýyordum
Muhakemenin mukabilinde duyduðum ince sýzý yüreði daðlýyordu
Nefesin hülyasýnda sabahlatýyordu, düþlerin serencamýnda hazzý yaþatýyordu
Neydi bu gönlümün burukluðunda anlama gark eden ulvi seda ve edebi bir muhteva


Ortadoðu geldi mi aklýma yüreðim aðlýyor
Efkârýn en muhkem hýrçýnlýðýný ruhuma ilga ederek ve sorguluyor
Hangi nazarla baksam, neme lazýmý nefsime býraksam, kalbin sesiyle ayýlsam
Ezanýn ince týnýsýnda, müezzinin yýlgýnlaþan hýçkýrýðýnda, dünya milletleri duysa ya


Neler yapýlsa, dünyevilik bir nebze dursa
Konuþan diller hakikatin senasýyla anlaþsa, kitabý celil anlaþýlsa
Ruhumu esaretin prangasýnda inletirken, tenimi ve hevesimi medenileþtirirken
Ýrade zafiyetleri güncellenirken, inanýrlýk takiyelere belenirken, gül kokusu susarken


Aþkýn meskûn mahalleri harap olmuþtu
Yýllara sâri aldatýlmýþlýk ve kalpazanlýk asrilik olarak sunulmuþtu
Ne kadar gücün varsa, gasplar doðallaþýnca, iþgaller medeniyet adýna kýskacýyla
Maðdur ve mahzun millet bir sokum ekmeðin derdiyle sabahlayýnca, zihin sancýsýyla


Ne kadar sanatçý unvanýyla nam varsa
Kalbinin sesinden, ruhunun yetisinden, iradeyi seçiminden rahatsa
Çýktýklarý ekranlar karþýsýnda, lafazanlýk ve aldatmaya tenezzül ediyorsa bahtsýz
Her engelin, bahaneleri malum sebeplerin iþgalinde mahzunluða duçar nefesler tatsýz



Mustafa CÝLASUN