Sabah daha gün aðarmadan fýsýldadýn kulaðýma. “Haydi kalk konuþ benimle” dedin. Hala sana karþý koymak çok zor. Sevdamýz uçurumda daraðacýnda sallanmýþken üstelik…. Ama bugün sana duymak istediklerini deðil istemediklerini anlatacaðým. Çünkü yine acýmaya baþladý sancýlarým. Sancýlarým bir yarým ada gibi kývýrýyor beni hayatýn sularýnda.

Sabah dedim, evet ezan sesiyle yýrtýlýrken gökyüzü bende sana baðýrýyorum ýssýz bir odadan. Bir müzik çalýyor çok farklý olan kültürlerimizi de ortaya serercesine. Ayný olmak kadar farklý olmak da aykýrý aþka oysa. Yine de býrakamýyoruz birbirimizi, ne garip….

Yüzümüz,ellerimiz, ve bedenimiz yaþlanýyor her ölümlü gibi. Hala neye direndiðimizi anlayamýyorum bazen. Ölüm diye bir bedel ödeyecekken hayatýmýzda üstelik…

Ve bazen kara bir orman olmak nasýlda yormaya baþlýyor insaný. Artýk aðaçlar kendini ayakta tutma gücünü yitirdikçe birbirine yaslanmak istiyor. Oysa her þey ayný hýzla yaþlanýyor hayatta. Kimsenin bir baþkasýnýn hayatýný sýrtlanabileceði kadar bonkör deðil hiçbir yaþam. Aðaçlar bel veriyor , bazýlarý yýðýlýp kalýyor. Bazýlarý bir yýldýrým bulup yanýyor. Bazen hayatta yoruluyor insan. Yýðýlýp kalmak istiyor, kökleri olmasa….

“Olmasaydý” dedin mi hiç benim hiç. Ormanlarýmýza bir çýnar olarak yer vermeseydik birbirimize daha mý iyi olurdu sence? Artýk bunlarý konuþmak deðil düþünmek için bile çok geç. Çünkü insanýn yaþadýklarýný sorgulamasý için hep çok geç hayatta.

Gazete haberleri hýþýrdýyor parmaklarým arasýnda. Ayný zamanda bir fýndýk faresi týkýrdayýp duruyor tozlu raflarýn arasýnda. Tüm bunlarýn arasýnda ben sana sabahýn köründe tüm bunlarý anlatýrken kendime gülüyorum bir yandan. Bir deli yada bir akýllý olmak hiç mühim deðil, sensizliðin ve seni sevebilmenin arasýnda…

Haberler hep kötü bir sesle yankýlanýyor beynimizde , hiç iyi bir þey kalmadý mý dünyada dedirtircesine. Haberler varlýðýný müjdelemiyor artýk. Müjde bir bebek doðduðunda verilebiliyor artýk. Evlenmek boþanmanýn önsözü olmayý baþarmýþken günümüzde , yollar yürünmeden bitiyor demek ki artýk.

Seni sevmem bir reenkarnasyon dalgasý gibi yüzlerce defa ölüp yüzlerce defa dirilmeme sebep oluyor. Bir hasta ruh , bir sapkýn kiþilik olmaya baþlýyorum gitgide. Hep ayný kiþiyi seven yüzlerce farklý kadýnýn toplu katliamýna sebebiyet vermek demek bu. Gazetede kendi cenazemin resmini görüyorum . fýndýk faresinin üzerine beyaz bir peçete gibi seriyorum o sayfayý. Çünkü ikimizde bir gün gafil avlandýðýmýzda , yaþamaya sebebimiz kalmayacak.