/gecenin tenine sabahýn buðusu yaðdý
öðrendim… ki adý ateþmiþ/

sokaklarýn eþref saatinde
dolaþtý yalnýzlýðýn puslu perçemi
bastým baðrýma tuz
çiçek açtý
ateþin hudutsuz sularýnda

sancým kendi sýzýsýnda büyüdü
sustum! gecenin kor karanlýðýna
hazýrladým ölüme
nefesi sönmüþ düþlerimin düðününü
çalýn sazendeler
bu gece kýnamýz var

an
derin uykularýn kelepçeli susuþunda
törpüledi çelimsiz umutlarýn gönlünü

bilirim
bendi yataðýnda akan her nehir
deniz hayalini saklar
ýslak eteklerinde

topraðýma üþüþtü
masumiyetini kaybetmiþ düþ yaðmurlarý

ah
al kýnalý vahlarýn ahu zarýnda
gam-ý diyardýn söylenmeyenlerin sýzýsý
ömre sýðdýramadým
içimdeki daðýn gölgesini

þimdi bir yangýn arefesinde ömrün
zamaný uyutan deminde gün/ahlar

düþüyorum!
derken sustu! güneþin saçlarýndaki
mavi umutlar
bir aðýt yanýyor
gök masalýnýn sevdasýnda