Ne aðlamak kar ediyor
Ne sessizliðin hicranýnda nefeslenmek aþk için gönlü seriyor
Günler geçiyor
Kabirler bir bir açýlýp maveranýn hüznüyle ruhu sevdaya hasrediyor
Dil lal oluyor
Kalp dirliðinde umutla inþirahýn sürurunu bekliyor


Çileler sabýrla yad edilip
Yüreðin burukluðunu saklanan vaktin eþiðine sancýylagötürüyor
Nefesin kadri
Ruhun yetisi birþeyler söylüyor
Lakin yine hakkýyla anlaþýlmýyor ve ne de gönlü ihya ederek serinletmiyor


Vadedilen ne varsa
Maslahatlarýn girdabýnda bir sanýksa aþkla terennüm edilemiyor
Gözler süzüyor, iz'an özüyor
Dil bu vakitler halin deminden þehrettiði hakikatleri zerkediyor
Vicdan akdesen buðusuyla aþk için nasibi hak diyor


Ey sükutun hülyasýnda medfun olan yar
Esrarýn ilzamýnda makus sesin ve nefesinle gönlüm için bilmem ki niye aðlarsýn
Hali fakirliðim ayan iken
Edebi cahilliði aþikarken, aþk yadellerin sudurunda sevdaya avdet ederken
Aðlamak sineme iltica eder ve edebi suhuletini yad ederek aþkýn sadrýný diler


Artýk lalelerin dilinden ve lali anberinden
Açmýþ dileklerin saðanaðýnda anlamlaþan hilkatin vecdi mukavelesinden
Vaadin azimete ducar olan kasvetinden
Sabrýn kalbi dirinçleþtiren münasebetinden ve hasrediþmiþ gönüllerden
Aþký sual etmeliyim ve öyle göçmeyi nefeslenmeliyim


Bülbül öterken diyar-ý mýsýr gelir aklýma
Mahzun gönüllerin duyulmayan hicraný kalbimi daðlýyor saklasamda
Bir ömür hasredilmiþ
Aþk için çilelerin fendi ruhlarýn pervazýnda sadende olan raddeymiþ
Þair sessizliðine çekilerek çaresiz boynunu bükmüþ ve helalleþmiþ



Mustafa CÝLASUN