Fark edememiþtim biran
Dalgýnlýðýn basamaklarýnda sakince soluklanýyordum
Kimsenin ve hatta esen yelin tesirinde kalmadan adýmlýyordum
Halimi yeksan eden ve yoran vakayý sorguluyordum


Etrafýmda salýnan kuþlarýn
Ýnsan olupta ruha bigane kalmayan umutlarýn
Yaþamak adýna soluk soluða kalýþlarýn hengamesindeydim
Derdim nasýl düþüneceðime vasýl olup ferahlamaktý


Bir an tökezledim ve þaþkýnlýk yaþadým
Düþtüðüm komik halin vehmiyle etrafýna þöyle sessizce baktým
Þakýnlýðýmýn arttýðýný fark ederek yeniden bir kez daha taradým
Halime nazar eden ve hayli dertlenen nefesin garipliðiyle uyandým


Öyle bir bakýþý vardý ki
Yüreðimin söküklerini þehrederek kelam etmeyi diliyordu sanki
Yeniden ve hasseten dikkat kesilerek rikkatimle aklandým
Evet, bakarken kanayan yarayý fark eden bir revandý okuyordu


Anlamýþtým zahirin dilinden söz etmiyor
Heveslerin kavlinden nefeslenerek kalbine sanki ihanet etmiyordu
Ne yapmalýydým bilmiyordum, çaresiz açýkta kalmýþtým
Gözlerin bu denli vurgun kýlacaðýný anlayamazdým


Yýllara sari aðlaman dinsiz diyordu
Çilenin sürurundan azat olmak için uðraþma yaklaþ istiyordu
Dikenden ve kurumuþ kalbin eþkalinden umudu kesmek sana düþmez
Rahmet devam ettiði müddetçe umutlar solgunluða havale edilemez demiþti



Mustafa CÝLASUN