Neyi ve kimi býrakýp gittimse
Serdettiðim nefesim o an kalbime hükmederek irademe yön verse bile
Hüzün baþlýyor sinemin derinliðinde ve hazin bir þekilde kederle
Yýllara sari sýrlarým gönlüme elemi zerketsede efkar var heran dirliðimde


Ne hakkýyla ruhumun yýlgýnlýðýný teskin etmek adýna
Gönül penceremi aralayýp aðlamayý beceriyor ve ne de sancýlarý def ediyorum
Ne aklýmýn ilimden ari solgunluðuna çareye sarýlýyor
Ve ne de arifin sohbetinin farkýyla kalbimin yorgun sayfalarýný aydýnlatýyor


Bir rahatsýzlýk vermemek adýna susuyorum
Zaruret kespetmedikçe ne duyduysam içime akýtýyor ve manasýný arýyorum
Þayet mecbur kaldýysam en kýsa bir þekilde fikrimi sunuyorum
Ne kahkahanýn eþiðinde ve ne yeisin beþiðinde nedense hiç ferahlayamýyorum


Ne vakit bir düþkün görsem halime veriyorum
Farkýndalýðýn kadrinden habersizliðime hayýflanarak hep sükunete kaçýyorum
Ahenge olan hasretimi suyun akýþýnda, sazendenin týnýsýnda buluyorum
Katrelerin her vuruþunda ruhumun sesine bin bir sualle yaklaþýyorum


Ne yazdýmsa bin bir yamanýn urba üzerindeki arýyla
Yüreðimin her halinde ayan olan yangýnlýðýn farkýyla yýllardýr aðlasam da
Ne yýlgýn bakýþlarýmda bir fer var ve aþk için sayýklamayý unutmasa da
Umut, kalbimin en bakir suskunluðunda kanatlanýyor dil lal olsa da


Derdimin devasý gönül yarasýdýr ne denir
Hakikatin baharýna nefesim kifayet etmese de gönlüm aþk için kefildir
Edep ruhum için en mühim bir neþedir ancak hisseden ve yaþayan can bilir
Ne kadar insan olsamda, hakýyla bir kul olamayýnca aþka vasýl olmak nasip iþidir



Mustafa CÝLASUN