Zemheri soðuðuydu
Morun menekþeye küstüðü
Bir daðýn yamacýnda
Ölüm sessizliðine bürünmüþ
Kýþ uykusundaki dallarý
Uyutmayan köy çeþmesinden
Suyu doldurdu
Nasýr tutmuþ omzundaki
Boyunduruk izlerinde derin bir sýzý
Yürüdü döke saça sularla
Sabahýn alaca karanlýðýna
Kýþ yanýðý teninde
Soðuk etini yüzüyordu
Yarý donuk bir halde
Tahta kapýdan girince içeriye
Zýlgýtý yedi
Elinde kürekle bekleyen eltiden
Þaþkýnlýðý geçmeden, geçemeden
Az daha tandýra düþecekti
Anadolu’da gelin olmak iþte böyle bir þeydi
Ona bu hakký veren erine
Bir kat daha arttý

Özlemle karýþýk kýrgýnlýðý
Koca Almancý olunca
Senenin bir ayý evli
On bir ayý dul sanki
Gurbetten daha gurbet
Almanya acý vatan
Daha ne kadar sürecek hasret
Gelse de bitse çile
Üç çocuk birde töre
Yakýþýr mý yüzündeki gülüþe sevinç
Gülmez,
Niçin almaz yanýna
Güzeller güzeli Gülgez’ini
Sýðmaz mý ki yamacýna
Er kiþinin namusu
Öyle yabanda olur muydu?
Töre masalýnda
Birilerinin emrine uþak
Cebine gelir demekti
Gülgez’in eziliþi
Ermez aklý bir türlü niçin götürmez yanýna
Çolunu çocuðunu
Böyle kendi evinde sýðýntý
Kendi aþýna açtý
Yolunu gözlediði erinden
Senede bir gün olsun
Güzel bir söz yerine dayaktý gördüðü
Avrupa görmüþ adamdý nasýl aldanýrdý da
Bu oyunu anlamazdý
Kan kustu da anlatamadý
Bu hüzne dayanamadý yüreði
Kan kusan Gülgez’e
Sukut lal oldu, vefa saðýr
Dediler haber verin tez gelsin
Kadýn elden gidiyor yetiþsin
Köyden yürüyerek çýktý haberci
Kar kýþ kýyamet kurt sesleri duyulurken
Daha tan aðarmadan
Köye dönüþü akþamýn geç saati
Çekmiþti telgrafý
Haberci kendinden geçmiþ
Buz taneli kirpikleriyle müjdeyi verdi
Geldiðinde kocasý
Çoktan kapatmýþtý kar
Beyaz bir örtüyle
Gülgez’in kara topraðýný.
Gülizar Söðütçü Kurum