Kara bir leke alnýmda yalnýzlýðým. Ne yapacaðýmý bilmeden yaþamanýn sarhoþluðu. Boþ bir evrende, boþ bir zamanda, boþ yaþýyorum. Ne annemi ziyaret ediyor ne babamý arýyorum. Küçük kardeþimi en son gördüðümde 15 yaþýndaydý. Tel tel býyýklarý çýkýyordu. Dolgun üst dudaðý sürekli nemliydi. Elimi saçýný okþamak için kaldýrdýðýmda “hey ben artýk büyüdüm” derdi. Eminim þimdi artýk gerçekten büyümüþtür. Dýþarýda güneþ var. Odamýn içinde güneþ pek hissedilmiyor gibi. Sadece yatýyorum. Yatýyor ve kalkýyor. Kapýmý sadece biri çalýyor. Kirayý almak için gelen ev sahibi. Öyle bir hale geldim ki onun gelmesine bile seviniyorum. Üzerimdekiler neredeyse bir aydýr üstümde. Odanýn içinde aðýr bir koku var. Ahýrdan farklý deðil. Kafam yapýþ yapýþ. Kirden tenimin rengi deðiþti. Anladým hayat seni nereye sürüklerse oraya gidiyorsun. Ama benimki bir sürüklenme deðil sürgün. Sanýrým odadaki aðýr kokunun nedenini buldum. Süt kokusu, evet süt kokusu. Odanýn her tarafýna aðýr bir yanmýþ süt kokusu yayýlmýþtý. Anladým yine yaktýðýmý sütü. Ama neden böyle? Aklým neden hep baþka yerlerde. Neden boþ verdim kendimi bu kadar. Ýþte bu süt kokusunu ne zaman duysam aklýmýn seyahate çýktýðýný anlýyorum. Hani insan yalnýz kalmak için kovalar ya evdekileri. Öyle deðil iþte. Býktým artýk bu sessizlikten. Ama bu benim seçimim. Ýnsan neyi yaþamak istiyorsa onu yaþar. Baþtan hoþuma gidiyordu ama korku ve acý veriyor artýk bu yalnýzlýk. Kafamda cevabý belli olmasýna raðmen hala sorular. Sorular ki cevaplarýný söylemeye korktuðum sorular. Bir yandan rüyalar, Ancak rüyamda kurtulabiliyorum bu yalnýzlýktan. Ancak rüyamda kurtulabiliyorum içimdeki yalýnýz insandan ve yalnýz rüyamda fýsýldayabiliyorum anacýðýmýn kulaðýna onu sevdiðimi. Yalnýz rüyamda…