Gündüz kokulu ruhun bir güneþ gibi ýþýðýný saçýyor katran karasý gecelerime .
Özleminle viran olan bedenim yetim kaldý bu metruk mahalde.
Zihnimin kavisli yollarýnda yalnýz seninle dolaþýyor düþüncelerim.
Limanýný kaybetmiþ bir gemi misali savruluyorum aþkýn engin denizinde.
Efsunlanmýþ gözleriyle uçsuz bucaksýz bir hülyaya daldý kalbim.
Ruhumun görünmez sakini, gönül yaralarýmýn meçhul faili,
Ýsminin eriþilmezliðiyle bahtiyardýr nefsim.
Nadide bir mücevheri kaybetmiþ olmanýn hüznünü yaþayanlar gibiyim
Elem harlý ateþiyle yakýyor benliðimi.

Resmediyor gözlerim, mutlulukla hüznün büyük bir hasretle kucaklaþtýðý anlarý
Elimde kalemim, gecenin karanlýk, puslu sayfasýna gündüzü yazýyorum.
Her bir damlasýna adýný nakþettiðim yaþlar süzülüyor gözlerimden.
Ýnzivaya çekilmiþ bir derviþçesine dinginliðin huzurlu sularýnda yüzüyorum.
Nail olsam sana, varlýðýnla bütünleþse geceden gündüze doðru kalbim.

Býraktým tüm duygularýmý üzeri öfkeyle kaplý yollara.
Izdýrap çekiyor yüreðim buram buram sensizlik kokan dakikalarda.
Ramak kalsa da düþmeye uçurumdan, ben seninim.
Aþkým boðulmamak için çýrpýnýyor ümitsiz sevdalarýn ummanýnda.
Kaçamak bakýþlarýn eþliðinde reddediyor gözlerin beni.
Terk edilmiþliðin kederli havasýný soluyarak zehirleniyor ciðerlerim.
Iþýðýný kaybeden sönmüþ bir yýldýz misali
Mahsur kaldým gecenin zifiri karanlýk zindanýnda.

Adýný sonsuzluða yazýyorum, son noktasý konmamýþ bir veda cümlesi eþliðinde.
Þayet sessizlik hüküm sürmeye baþlarsa vücudumda bir gün,
Kalbimi teslim alýr sensizlikle geçecek bir ömür.
Ilýk esintisiyle bedenimi sinsice hasta eden lodos gibi
Masmavi denizle bezenmiþ gözlerin yavaþça esir alýyor aþkýmý.
Iþýltýna muhtaç yaþýyor artýk gecenin karanlýðýna mahkum ettiðin ruhum.