Dün sabah saatlerinden beri, bir tuhafým. Haber, bugünkü gazetelerde kayýp sayýsý artmýþ olarak yerini aldý. 11 asker þehit, 16 asker yaralý…
‘’Saldýrýnýn ardýndan geniþ kapsamlý operasyon baþlatýldý. Amaçlarýna ulaþamayacaklar. Terörle bir yere varýlamaz’’ türünden beylik açýklamalarýn, kafamda bir anlamý yok…
Resmi, yetkililerin açýklamalarýnda sadece, sorumluluk denen ateþten topun elden ele dolaþtýðýný görüyorum. Yazýlan ve konuþulanlarýn hiçbirini anlamýyorum. Anlamak ta istemiyorum.
Siyasi ve askeri nedenleri sorgulamaya takatým kalmadý sanki…
Televizyonda þehitler için yapýlan tören görüntüleri, baþbakan, genelkurmay baþkaný ve kuvvet komutanlarýnýn bölgeye gittikleri haberlerini izliyorum. Gazetelerde þehit fotoðraflarýnýn altýnda yazan isimlerini okuyorum.
Dýþarýdan araç konvoyu sesi geliyor. Çýkýp bakýyorum. Bir sünnet çocuðu konvoyu…
Onlarýn kaçýna böyle sünnet düðünü yapýldý acaba? Ve, þimdi sünnet olan kaç çocuðu; asker olduklarýnda böyle, bayraklý tabut içinde dönmek bekliyor? ‘’ sorularý kafamda…
Can Dündar’ýn bugünkü yazýsýnda ‘’babalarýn, evlatlarý doðunca büyüdükleri’’ yazýyor. Ya babalar, evlatlarý ölünce ne olurlar ki ?
Oðlumun sünnet düðünü de güzel olmuþtu… Düþününce, yüreðimi sýkan kýskaç daralýyor.
Ve babalýðým, asker geçmiþim, taþýdýðým gazi kartý, þehit aileleri, insani yaným, adalet ve vicdan duygularým, aklým ve mantýðým… Hepsi birden, ayaða kalkýp, baðýrarak sertçe tartýþýyorlar. Hiç birine, ‘’Otur yerine bakayým’’ diyemiyorum.

Kafamda sorular, kördüðüm… Bu acýlar, bunca yýldýr neden bitmiyor? Bitirmek mümkün deðil mi ? Yaklaþýk 300 kiþilik bir kuvvetin hareketi, tertiplenmesi zamanýnda neden haber alýnamýyor?
ABD’nin komþumuz(!) olmasýyla, kapsam ve hedefi deði þen, iþlevini kaybetmek üzere olan terör örgütü, ne oldu da bu durumda? ABD’den anlýk istihbarat, insansýz uçak Heron, gece görüþ, termal kamera ?
Prematüre doðup rehabilite edilmeyen, içi asla doldurul mayan; sadece bazý yazar çizer, sanatçý, arabesk fantezi þarkýcýlarýn katýldýðý destek toplantýlarý ile makyajlanan, adýna bir türlü karar verilemeyen açýlýmýn bu durumdaki rolü ne kadar? Saldýrý olayýndan bir gün önce Genelkurmay Baþkanlýðý açýklamasýndaki ‘’daha þiddetli, yoðun saldýrýlar bekliyoruz’’ un anlamý ne? Askere karþý uygulanan denizaþýrý kökenli yýpratma, sindirme kampanyasýnýn bu olaydaki rolü ne ?
Hükümet, ‘’Bu, taþeron iþidir. Arkasýndaki gücü milletimiz biliyor’’ diyor. Ben de diyorum ki: Hayýr, bilmiyorum. Biliyorsanýz, gereðini yapmak görevinizdir. Gereði yapýlsýn, sonra da çýkýp açýklansýn. ‘’Þu þekilde bir baðlantý vardý. Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti olarak gereðini yaptýk’’

Bütün bu, bana artýk anlamsýz gelen sorularýn ve cevap larýnýn açýklamaya yetmediði, bunlarýn çok üstünde bir durum var. 11 ocaða daha, ateþ düþtü. Ve, daha kaç ocak yanacak?
Aileleri, þehit cenazelerini bugün yarýn karþýlayacaklar. Ve, ardýndan...

Elimi öptü. Öpüp, sesli sesli kokladým oðlumu. Kokusunu, yüreðimin en derinine atarak…

Bugün, babalar günü. Çok karýþýðým. Acý içindeyim. Çok kederliyim...

20 Haziran 2010/Çanakkale