Bir ölü denizin sessizliðinde kaybolan umutlarýmý arýyordum


Yüzümü okþayan sevdalý rüzgârýn esiniyle


Ýçimin kabardýðýný hissettim





Saatlerce konuþmayan dilim,


Yýllarca aþka hasret melalim inliyordu


Zihnimin vurgun hali acý veriyordu, ufuklar açmýyordu


Aðlamanýn acziyeti yüreðimi daðlayarak üzüyordu





Oysa bir can olarak


Samimi yaþamak hakkýmdý


Aldatýlmýþlýðýn korkusu, þartlanmýþlýðýn sultasý nesilleri heba ediyordu





Nereye baksam


Ve hatta feda olmak için gönül yollarýna yatsam


Ezilmenin bin hüznüyle vicdanýmla aklansam


Anlaþýlmak için bir korku Yaþamadan uyusam baþým aðrýmýyordu





Ne oldu, nasýl oldu da


Tefrikalar kalpleri ayrýk otu misali kuþattý


Bireyin sosyal ve hukuki haklarý gasp edilerek dýþlandý





Makamlar gönülde saltanatlaþýp


Ýhsaný, inayeti ve takvayý bir çýrpýda gönüllerden attý




Ne kadar dile gelen


Maslahat varsa ruhsat satýldý azim kimlere kalmadý


Geriye ne kaldý, ruhundan bihaber nefesler kalbinde aþký yaþamadý





Hiç yaþasaydý


Hamaset bu kadar yayýlýr ve ayyuka çýkar mýydý


Heveslerin bedene hasredilen


Ve zerke dilen


Türabý insaný hiç yorar mýydý


Lehçenin


bin bir çeþit zenginliði aþikarken, kavga ve dalaþ olur muydu





Cehalete has çýðýrtkanlýk


Hiç kulaklarý yýlgýnlýða savurur muydu


Ne oldum delisi olmak


Ne kadar insan olmak ve kul gibi yaþamaya


Zemin hazýrlayan ahmaklýk ve uygun bir zamanda yol aldýran çýlgýnlýktý





Susmak, mahkûmun çaresizliðinde,


Mahzunun melalinde ki uhdeyle


Ruhumun prangalarý çözülünceye kadar


Cehdin vecdine ereceðim bir gün


O öyle bir gün ki,





Gözyaþlarý sel olsa bile nafile,


Aþk; hakkýyla gönülde filizlenmeyince,


Vicdan netleþmeyince,


Hesap her dilin ahenkli nefesinde sevdayý secdeyse





Arafat’a çýkan, vakfe yapan gönüller


Mukallit olmaktan kurtulup


Tahkike eriþse


Ve bu minval üzerine hali fakirliðini hasrederek yüzleþse


Aþkýn, iksirinden


yudum yudum nefeslenerek maveranýn vecdine girse









Mustafa CÝLASUN