Yazmak nedir ve niçin yazmak ister bir insan? Bu soruya verdiðim yanýt þöyle olmuþtu: “Yazmak , bir insanýn kendi iç alemindeki iniþleri çýkýþlarý , hayattan topladýðý artýlarý ve eksileri kendi alfabesiyle dýþa açmasýdýr, açmak istemesidir.” Ünlü Fransýz yazar Marguerite Duras yazmayý þöyle tarif ediyordu: “Yazmak ayný zamanda susmak,söylememek,sesini kesmek demektir ve gürültüsüz haykýrmaktýr.” Yazma eylemi konusunda niçin hevesli ve hýrslý olduðumu þimdi daha iyi anlýyordum...
Ýnsanýn içinde bir tutku halinde kabarýp taþan yazma ediminin , ayný zamanda insanýn temel gerçekliklerinden biri olan yalnýzlýktan kurtulmanýn da en iyi yollarýndan biri olduðunu anlamýþ bulunuyorum.
Anlatýlaný anlamak, anladýðýný bir baþkasýna anlatmak her insanda zaruri bir ihtiyaçtýr aslýnda.Bu zaruri ihtiyacý þimdiye dek karþýlayamamýþ olmakla, ruhumdaki açlýðý hissetmeye baþladýðým bir zamanda , Ýz Edebiyatý buldum.Ve bu ilk yazým…
     Yazý yazmak kutlu bir iþtir.Bugüne seslenebilmek , yarýnlarda kalabilmek gibi bir endiþe taþýmam gerekliydi yazarken.Sýrf yazmýþ olmak için yazmamalýydým.Herkesin kullandýðý kelimelerle , ancak herkesten farklý yazabilmeliydim ki yazdýklarýmýn bir anlamý olsun.

Ne kadar söz varsa düne ait , þimdi yeni þeyler söylemek lazýmdý. Evet þimdi yeni þeyler söylemek lazým.
     
Düþüncelerimizi paylaþmak demek , “anlam”ý aramýzda yaymaya çabalamak demek ayný zamanda.Tabii bunun için önce düþünmek gerek.Bir þeyi yazmadan önce ,ne yazacaðýný,ne yazmak istediðini,kime yazacaðýný ve neden yazacaðýný inceden inceye düþünmek…

Yazý yazmak kutlu bir iþtir.Bugüne seslenebilmek , yarýnlarda kalabilmek gibi bir endiþe taþýmam gerekliydi yazarken.Sýrf yazmýþ olmak için yazmamalýydým.Herkesin kullandýðý kelimelerle , ancak herkesten farklý yazabilmeliydim ki yazdýklarýmýn bir anlamý olsun.
     Ýçinde bulunduðumuz þu lahuti zamanlarýn cosku ve heyecanýyla muhabbette buluþsun düþüncelerimiz fikirlerimiz.Býktýk,usandýk artýk þucu-bucu gibi sonunda –cý,cu eki bulunan nahoþ sýfatlara muhatap olmaktan,olunmaktan…Biz kardeþiz ,biz Adem’in çocuklarýyýz.
     
Bizim bir selamýmýz var ; birbirimize her rastladýðýmýzda selamette kalmamýz için temenni de bulunduðumuz…

Bizim bir bayraðýmýz var ; rengini aziz þehitlerimizin kanýndan almýþ ,ay ve yýldýzýn muhteþem uyumuyla semalarý kýskandýran…

Bizim bir vatanýmýz var ; her karýþ topraðý bedel üstüne bedel ödenerek kazanýlmýþ kutsal , her bir köþesi cennetten bir bahçe olan…

Bizim ortak soframýzýn kurulduðu evlerimiz var tüm pencereleri sevgi bahçesine açýlan…
Þimdilerde sofralarýmýz daha bir anlamlý , daha bir coþkulu, daha bir kalabalýk ve neþ’eli…
Sevgiyi ,muhabbeti ,ekmeði paylaþma aylarý olan üç aylarýn içindeyiz.
Paylaþtýkça çoðalan , kýymetlenen , sakýndýkça deðersizleþen dünya nimetlerinin , sahip olandan yoksun olana , severek isteyerek verildiði aylardayýz…
Bu zamanlarý iyi deðerlendirenlerden olmamýz duasýyla...
     
Hayýrla Huzurla,Hoþça ve Dostça Bakýn Zatýnýza…

‘Ne dünyadan safa bulduk , ehlinden ricamýz var,      Ne dergah-ý ilahiden baþka ilticamýz var’