Mahalle takýmýna seçilen çocuðun heyecanýyla kýyasla temennilerini
ve anla hiçbir dileðin gerçek, gerçeðin tarihsel deðiþim sürecine denk düþmeyeceðini
içini çekerken yuttuðun cehenneminden seslenip içime
yangýnlar baþlatan duyarsýz kibrit çöpüne sinerse korkularýn
ben de anlarým, bahçemde aðaçlarýn gölgesinde uzanmanýn erdemini

Ýçinde ki baðýþlanmýþ irakua bakiresi rahiplere soyunur diye ödüm koparken
ihbarsýz hiçbir cinayet kalmazdý ormanýnda teninin
bakir adamýn çektiði otuz bir kadar gerçek olamaz mahalle takýmý
konuþtuðumuz kelimeler bile mutlu olabilmeliydi biz dövüþürken
inanmak istemiþtim sadece bir iç çekiþ esnasýnda yuttuðun cehennemin varlýðýna
hem kim bilebilirdi ki bir gün bütün bunlarýn hesabýný sormak için dönebileceðini
öyle mevsimler atlatmýþtýn ki
kaç yýl yaþadýðýndan çok kaç mevsim yaþadýðýn daha önemliydi benim için
mevsimler deðiþirken ben ev deðiþtiriyorsam
bu mekanla olan kavgamýn baþlangýcý
seninle alakasý yok hiçbir gök gürültüsünün ve ýþýk taþýyan hamal yýldýzlarýn
ki onlar meteliðe kurþun attýklarý günleri çabuk aþtýlar
þimdilerde terlerini silen, býyýklarý yeni terleyen kölelerce
inkar edilip, gerçeði bir ýssýz ada yolculuðu olarak tanýmladýlar.

Kalbine adres sormuþken kurþun, nasýl terlemiþse cesedin
bilekleri ve bildikleri birbirine denk iki ayrý gökyüzünde
uçmanýn erdemli bitiþi: ölüm veya iniþ demiyorum
ölmek de inmek de kalpler için, bir anjiyo her þeyi halleder böyle durumlarda
sen suskunluðun çýrasýyla kanlý külotunu yak, alevlensin yarýðýn
bunu bile beceremezsen git kendini becer
bu becerilerine güvendiðim kadýnsý tavýrlarýna tapmamý saðlayacak
kaç tane meyve aðacý varsa evin önünde hepsinde ayrý tatlar býrak
kiraz aðacýnda siyah sutyenin, erik aðacýnda çocukluðun çýkacak diye karþýma ödüm kopsa da
saçlarýna gizlenen yüzünü ararken ellerimle, nasýl yorgun düþtüðümü bilirsin!

Öpüþümü hatýrlamazsýn belki, arayýþýmý hatýrladýðýndan eminim
ayný denizi taþladýk bakýþlarýmýzla
o gün, bir Pazar mavisine sermiþken bütün huzurumuzu
neydi bizi öyle uzak diyarlara düþüren
inanmýyorum artýk yollarýn birleþtirici gücüne
o kadar çoklar ki hangisine girersen gir hiçbiri benim yoluma çýkmayacak
ne fenasýn
biraz soyunsan hallolacaktý her þey
gökyüzü ibadetini bitirip, dünya donakalacaktý güzelliðine
yine de kimse görmeyecekti ak tenini
asansör yolculuðunun hiç bitmemesini istediðim o vakit,
hani eve dönüþ yolunun sessiz sedasýz kahramanlarýnýn
utangaç suratlarýyla birbirine sokulup öpüþmelerini
ve yalnýz kalmalarýný saðlayacak tek vasýta: asansörün…

Tenlerimiz arasýnda ki çekim gücünü anlatmýþýmdýr sana
parmak uçlarýnda gezmeyi býrakan her yetiþkin gibi
göðüs uçlarýmda gezinmeye baþlamaný beklerken
saçlarýndan yüzünü ayýrýp ellerinle, ellerime inat
bir güneþ yýlý sonra baþucumda kan festivalleri düzenlemene gerek yoktu
hem hiçbir avuca sýðmaz dualarýn sevgilim
prefabrik gözlerin var diye sevinmiþtim, dünyanýn sýðabildiði
hani biraz okþasam duvarýn dökülecek diye ürktüðüm
korkunun bile ecele faydasý yokken, yokluðunun faydasý olabilir mi?

Þimdi toplu ölümleri yüceltirken duaya açýlan gözlerin
prefabrik bir ceset geçecek yanýndan
sakýn dona kalma damarýmdaki aþk gibi
cehenneminle takas etmek için
içime alacaðým seni…