Georges Burdeau’nun sözünü baþlýk yaparak konuyu ele almak istedim. Bundaki amacým þudur: Hangi kademede olursa olsun bir yönetici adalet istiyorsa önce yönetimi altýndakilere adaletli davranmalýdýr. Yasaklama zihniyeti hiçbir zaman çözüm deðildir. Adaletine sýðýnýlabilecek nihai güç ise yine halktýr. Kendini bir þey zannedenler halktan aldýklarý yetkiyi halka faþizan davranarak ödeyemezler. Yöneticiler bu açmazlarýnýn farkýna varamayacak kadar hýrs içine düþmüþlerse halka, sýrasýyla konuþmayý su içip yemek yemeyi hatta nefes almayý yani yaþamayý yasaklama yoluna gidebilirler. Ýþte bu onlarýn gidiþleridir aslýnda. Yaptýklarý giderayak yapýlan tahribattýr.

Klasik anlamda düþünecek olursak kitle iletiþim araçlarý yazýlý görsel iþitsel, yani basýn televizyon ve radyo gibi sýralanabilir. Kitle iletiþim araçlarý üzerinden düþünce özgürlüðü ve düþüncelerini yayabilme araçlarýndan biri daha olan internet diðer üçüyle kýyaslandýðýnda açýkça görebiliyoruz ki daha fazla geliþebiliyor. En önemlisi de tek taraflý iletiþime deðil, haber ya da bilginin yöneldiði kitlelerin de yorumlarýný paylaþabildiði bir özelliðe sahip. Özellikle televizyonda kaynaktan alýcýya tek taraflý ileti adeta izleyici bir uyuþturucu baðýmlýsýnýn durumuna getirmiþtir.

Demokratik olsun olmasýn, bir rejimde etkili olmak isteyen siyasal güçler açýsýndan, kitle iletiþim araçlarý her zaman büyük önem taþýr. Çoðulcu bir demokraside, halkýn genel çýkarlarýnýn ekonomik gücü elinde bulunduran azýnlýðýn özel çýkarlarýna feda edilmemesi, kitle iletiþim araçlarý üzerinde bazýlarýnýn doðrudan ya da dolaylý bir denetim tekeline sahip bulunmamasýna baðlýdýr. Paranýn kitleye, ya da baþka bir deyiþle sermayenin emeðe egemen olmamasý, kitle iletiþim araçlarýnýn konumuna baðlýdýr.Düþünce özgürlüðü, düþüncelerini yayabilme olanaklarý bulunmadýðý zaman bir anlam taþýmaz.


Çoðulcu bir demokrasi, yalnýz birbirinden farklý partilerin bulunmasýný deðil, kitle iletiþim araçlarýnýn da birbirinden farklý ellerde olmasýný gerektirir. Çoðulculuk, kamuoyunu oluþturacak araçlarýn da çoðulcu olmasýný gerekli kýlar. Bunlar üzerinde devletin tekeli olduðunda açýk bir baský rejimi söz konusu iken, özel kiþilerin tekeli oluþtuðunda örtülü, dolaylý bir baský rejimi akla gelebilir. Demokrasi sadece görünüþte kalýr. Yeni düþüncelerin yayýlmasý, yeni toplumsal güçlerin siyasal yasamda aðýrlýðýný duyurmasý zorlaþýr. Bilinmelidir ki farklý fikirleri toplumun öðrenme hakký vardýr.


Evet, bizler düþüncelerimize sermaye bulamýyoruz ama doðru ya da yanlýþ haklý ya da haksýz bir þekilde de olsa internet ortamýnda düþüncelerimizi paylaþýyoruz. Ama unutmayalým ki, kitle iletiþim araçlarýna egemen olan güçler, normal zamanlarda yurttaþlarý uyutma eðilimindedir ama yalanlarýný yeni yalanlarla örtemez duruma gelmiþ olan kapitalist iletiþim, uyanmýþ halký galeyana getirme eðilimindedir.

Belirli kademelerde olan kiþiler iletiþim araçlarý yoluyla tepki gördüklerinde bundan yakýnabilirler. Ama onlarýn korktuðu hakaret dolu sözlerin bu ortamlarda bulunmasý deðil, onlar hakkýnda doðru tespitlerin yapýlmasý ve gerçek yüzlerinin deþifre edilmesidir. Hakaret gördüklerinde maðdurlarý oynayýp haksýzlýk yaptýklarý toplum üzerinde bir vicdan muhasebesi yaptýrma eðilimindedirler.