Nahiyenin ileri gelenleri bol güneþli bir Pazar günü yürüyüþe çýkarlar. Belediye baþkaný Atila bey, Ortaokul Müdürü Ahmet bey, Muhasip Turan bey, Muhtar Býyýklý Ramazan, Bakkal Gobülcü Mehmet ve Kasap Muzaffer’den oluþan gurup nahiyenin bir kilometre dýþýnda, yol kenarýnda bulunan Ese Pýnarýna geldiklerinde bir süre mola vermeyi kararlaþtýrýrlar.
Muhtar Ramazan’a Býyýklý denmesinin nedeni sýhhiye olarak askerlik yaptýktan sonra köyüne býyýklý olarak dönmesidir. Bakkal Mehmet’e ise patatesi çok sevdiði için ayný anlama gelen Gobül sýfatý verilmiþtir. Ese Pýnarý, içi oyuk aðaç yalaktan ibaret, eðreti bir sebilden baþka bir þey deðildir. Ama özellikle suyu lezzetli olduðundan yaz aylarýnda yoldan geçen herkesin mutlaka uðrak yeri olmaktadýr. Günün sürprizi de burada ortaya çýkacaktýr.
Rakýyý çok seven ve her gittiði yere on’u yanýndan ayýrmayan Muhasip Turan, o gün de ceketinin bir cebine leblebi, ötekine ise bir adet çay bardaðý koymuþtu. Pantolon kemerinin arkasýna sokulmuþ 70’lik bir þiþe de yeni raký bulunmaktaydý. Muhasip Turan gözlerinin içi parladýðý halde yüksek sesle konuþmaya baþlar.
-“Evet, beyler! Ese pýnarý dinlenme tesislerine hoþ geldiniz! Bugün eþantiyon mönümüzde çay bulunmadýðýndan onun yerine leblebi ile raký ikramý yapýlacaktýr! Afiyet olsun efendim!” diyerek çay bardaðýnýn yarýsýna raký koyarak üstünü su ile tamamlar ve protokol gereði olsa gerek, Belediye Baþkaný Atila’ya uzatýr. Yalaðýn her yaný hayvan pisliði olduðundan leblebileri koyacak yer bulamaz. Yeni buluþ yapmýþ bilim adamý edasýyla hýnzýr gülümseyerek leblebileri su dolu yalaðýn içine döküverir. Bu muzipliði çok ilginç ve hoþ bulan ekabir uzun uzun kahkahalar atar. Ve raký ikramý turlarý baþlamýþtýr. Sýrasýyla Belediye Baþkaný, Okul Müdürü, Muhtar… Böyle devam edip giderken yolun karþý tarafýndan kýþlýk yakacaðýný hazýrlayan Fatma isimli yaþlý bir köylü kadýn sýrtýnda topladýðý çýrpýlarla oradan geçmektedir.
Ne olduysa bundan sonra olmuþtur. Kadýn merakla su baþýnda yalaða eðilenlerin kimler olduðunu anlamaya çalýþýr bir süre. Sonunda birkaçýný tanýmayý baþarmýþtýr. Þaþkýnlýktan açýk kalan aðzýný eliyle kapatarak daha seri adýmlarla nahiyenin yolunu tutar. Evine geldiðinde kazak ören mahalleli kadýnlarla karþýlaþýr. Kadýnlardan bir tanesi –“Hayrola Fatma Nine!...Ne bu halin? Þeytan Çarpmýþ gibi selamsýz geçiverdin yanýmýzdan?” diye sorunca, Fatma Kadýn sýrtýndaki çýrpýlarý yere býrakarak: -“ Evet, tam üstüne bastýn. Çek ayaðýný oradan. Evet beni þeytan çarptý biraz evvel. Hatta þeytan çarpsa daha iyiydi.” deyince çok meraklanan kadýnlar Fatma kadýnýn etrafýnda daire oluþtururlar.
Fatma Kadýn gördüklerini anlatmaya baþlar. –“Gördüklerime hala inanamýyorum. Kýyamet yakýnlaþtý a dostlar. Nahiyemizin büyükbaþlarý toplanmýþlar. Sýrayla Ese pýnarý yalaðýndan su içiyorlardý.” Buna hiç þaþýrmayan kadýnlar, ne var bunda bu kadar þaþýlacak? Büyükbaþ elbet yalaktan su içecek. Bardaktan içecek deðil ya, diye konuþarak daðýlmaya baþlarlar ki; buna sinirlenen Fatma Kadýn sesini yükselterek,-“Büyükbaþ dediysem inekleri kastetmedim. Nahiyenin bakkalý, kasabý, okul müdürü, muhtarý, muhasibi, reisi, deyyusu tekmil oradaydý…