çay süper bir sohbet erbabýdýr, ben o kadar deðilim
çay kireçli suda bile demlenir,
ben kireçli suyu görsem yüzüm beþ kilo balla yenmez...
çay bittim dediðinde bile aðýzda hoþ bir tat býrakýr; ben kolanýn eskittiði diþlere sahibim.
ben diþçilerden çok korkarým çünkü diþçi aðzýmý nasýl uyuþturmuþtu, görmeliydiniz.

çayý sevmeyen herkes çaylý bir mekana girerken selam verirdi;
ben çayý bir muhabbetin içinde görsem, bir bardak içebilseydim öyle bir bakardým ki ona hayat memat meselesi gibi görmemeniz daha iyi.

çay beni duysa þeker atma bana derdi;
þekeri görür görmez yüzü ekþirdi, "ona derdim ki, ben zaten þekersiz içiyorum seni, buruk tadýný þekere deðiþmem”…

çay orada olsaydý derdi ki bana "sen benim buruk tadýmý alýrken ben senin acýný çekiyorum sineme, fark etmezsin..."
ben çay olsaydým rengimi bulanýklaþtýrýr ve derdim ki "þekerli çay muhabbetin tadýný kaçýrýr zaten..."

ben oradaydým ve dedim ki çaya "ben bitmeden sen beni bitirdin";
çay öyle bir soðudu ki görmeliydiniz.

þeker o soðumayý hissetse tuz olurdu belki;
ben o soðumayý hissettim ve döktüm çayý lavaboya...

ne tuhaf, ne tuhaf çaylar soðurken bile erbaplarýný

çaylar soðurken bile erbaplarýný ýsýtabiliyorlar ne tuhaf…

çay çok süper bir muhabbet erbabý
haþlanýp demine su katýldýðýnda köpürmedi;
annem beni sýcak suyla yýkarken,
ben sinirden sabunu köpürttüm; sýcaklara inanmam.

çay çoktan bitti, bu kadar kiþi onu bekliyor olamaz!

olamaz dedim ama çay sofrada dururken bile sohbet devam ediyordu
dursa bile ben içmem onu, muhabbeti beni paklamaz, siz de içmeseniz
çay beni býraksa ve koysam nargileye közü
nasýl olsa muhabbet de ölü çay da ölü.