...


Eðer…
     Ücreti mukabilinde bir sözümüz iþte ‘eðer.’ Ya þartlanmýþýzdýr ya da düþünmekle uygulamak arasýnda kalmýþýzdýr ya hani… Amaçlarý düþünüp, amacýmýzý unuturken, gözümüz farklý turnikelerdeki ilginçliklere takýlýnca dilimizden düþüverir… ‘Eðer … , … .’
Aklýmýzýn bir köþesinde bizden haber bekleyen fikirlerimizdedir kimi zaman da… Hesaplar, planlar, projeler… Hemen sözümüzün arkasýna saklanýrlar hepsi de…
Ah þu hayat iþte… Rengarenk temalar arasýnda denge kurabilme sanatý…


Acaba…
     Korkularýmýzýn rüzgârýnda dans etmek… Ýhtimaller dâhilinde varsayýmlarla, yaþanýlasý anlarý iðreti zamanlarla deðiþtirmek... Neden yaparýz ki bunu?... Hiç bal þerbetine turþu suyu konur mu? Hem de Ballar Balý’nýn þerbetine… Masumdur aslýnda bazen sebeplerimiz. ‘Ya þöyle olursa, böyle kalýrsa, bu halde giderse… Ýleride þunlarý yaþarsam…’ Elimizde bir hikâye kitabý var; okudukça onu tekrar yazýyoruz… Ama olay örgüsünü deðiþtirmiyor, hayallerimizi büyütüyoruz…
     Kuþku tohumlardan vesvese yetiþtirmek hiç de zor deðil…


Keþke…
     Yapamadýklarýmýzýn özlemiyle yaþarýz ya hani hep... Tüllenen umutlarý, kendi mîmarîmizle takas ediveririz beþ dakikada... Severek isteyerek yaptýklarýmýza sýrt dönüveririz ya hani… Sezgilerimizin ve seçkilerimizin omurgasýný kýrarýz… ‘Kader’ deyip durduðumuz -bizce- muammalar güneþinin altýnda kendi gölgemize sýðýnmaya çalýþýrýz… Ya kendimizi saklamaktýr amacýmýz aslýnda, ya da yaptýklarýmýzý… Baþkasýna deðil… Yine kendimize karþýdýr bu körebe tarzý oyunumuz… Hatta biz bile bilmeyiz bazen, itiraflarýmýzý ‘öcü’ sandýðýmýzdan… Arkamýz maziye dönük ye hani, ona duyurmadan fýsýldayýveririz usulca…
     Her þey o kadar basit ki aslýnda…
     Ver elini… Avucumda gönlüm var çünkü…

...

(Devam Edecek...)