Yazýnýn icadýyla baþlayan bir serüven onlarýnki. Kalemin gücü, kelamýn gücüyle birleþince, kýlýcý alt etmiþ. Kadim devirlerden beri, söz sultanlarýnýn, cihan sultanlarýna galebe çalmasý da buna baðlý bir durum olsa gerek. Avazenin cihana salýnmasýyla kubbede bir hoþ seda býrakmasý da kelamýn söyleniþ biçimine baðlý, üslup ve tarz meselesi. Sözün uçup yazýnýn kalmasý da kalemin ve kelamýn birlikteliðini güçlendiren unsur.



Kalem ve kelamýn gücünü perçinleyebilmek için ,kâðýt denilen ezeli sýrdaþa ihtiyaç duymalarý ise onlarýn sýrrýný faþ eden bir durum. Bir zayýflýk emaresi olarak kabul edilebilir mi bilmiyorum... Duygu ve düþüncenin çiçek açabilmesi için kalemin aracýlýðý ile kelamýn kaðýt üzerine nakþedilmesi gerekir. Kadim devirlerden bu yana güzel yazý sanatýna konu olan hurufat “kalem güzeli” adýyla anýla gelmiþtir. Bu nedenle, kalem iþin içine girmeyince, kelam kalýcýlýk büyüsünü tez yitirmiþtir. Ancak kulaktan kulaða, dudaktan dudaða deðiþikliðe uðrayarak ulaþabilmiþtir bugünlere.



Kalemin derunundaki ateþ, kelamýn özüne girip kâðýda iþlenebilmiþse asýrlara meydan okumuþtur. Üzeri küllense de bir kutlu nefes deðince, köz ortaya çýkývermiþtir. Ayný tazeliði ayný gücü ile gözlere ve gönüllere etkisini sürdürmeye devam etmiþtir kelam. O nedenle, kalemi ve kelamý ayrý düþünemeyiz , birlikte anarýz hep. Hele hurufatla haþýr neþir olan erbap asla ve kat’a kalemsiz ve kelamsýz yapamaz. Nice kalemli ve kelamlý günlere diyelim vesselam…
Ankara,28.06.2010 Ý.K