Kocaman bir tuvalim olsa, üzerine duygularýmýn bütün renklerini boyasam, düþüncelerimin bütün þekillerini çizsem öyle çok rahatlayacaðým ki! Beni ben yapan ne varsa, benim bile farkýnda olamadýðým her þeyi bu tuvale dökebilmek en iflah olmaz ütopyalarýmdan biri. Resme baktýðýmda sevinç içersinde “evet bu benim” diyerek coþkulu çýðlýklar atabilmeliyim. Ýnsanlar fotoðrafýma baktýklarýnda deðil, bu resme baktýklarýnda beni bütünüyle anlayabilecekleri bir resim. Hiç fikrim sorulmadan üzerime giydirilmiþ bu beden beni anlatmaktan çok uzak. Beni anlatabilen bir tek gözlerim varmýþ gibi geliyor bana. Sanki diðerleri ödünç kostümler. Sadece gözlerim var bana yaþadýðýmý hatýrlatan, her þeyin henüz bitmediðini anlatan, akýl verip doðru yolu bulmamda güç veren. Ama o bile yapmayý çok çok arzuladýðým ama belki de hiç yapamayacaðým ruhumdaki resimden besleniyor.

Öylesine bir resim olmalý ki; içimi yalansýz, abartýsýz, bütün gerçekliði ile dosdoðru anlatabilsin cümle aleme. Hiç aceleye getirmeden çizmeliyim bu resmi. Sevinçten kendimi zaptedemediðim zafer sarhoþu olduðum anlarda da fýrça darbem olmalý, derin üzüntüden yorgan altýnda tir tir titrediðimde de. Yaz gecelerinin aþk kokan karanlýðýnda da bir þeyler çizmeliyim, yorgunluktan kolumun kalkmadýðý anlarda da.

Ahh o yaz geceleri yok mu! Yavaþ yavaþ, insanýn içine iþleye iþleye kabul ettirir kendisini. Sonunda bütün görkemi ve kýþkýrtýcýlýðýyla siyahlar içinde býrakýr ortalýðý. Yýldýzlar her zaman olanca güzellikleriyle inci tanecikli kostüm oluverirler gecenin üzerine. Bin yýllardýr asla deðiþmeyen kýyafetine raðmen çekiciliðinden zerre kadar bir þey kaybetmediðinin çoktan farkýndadýr yaz geceleri. Böylesine geceler kadar hem aþk, hem de huzur kokan bir tek þeye bile rastlamadým hayatýmda. Ýþte hep bu gecelerde görünmez bir güç kolumdan tuttuðu gibi dýþarý atar beni. Þaþkýn þaþkýn denizin kenarýnda dolanýp dururum. Aslýnda o anda geceye aþýk olmuþumdur ama bunu delirmek korkusuyla kendime itiraf edemem. Tepemdeki ayýn bu halimle eðlendiðini düþünürüm.

Hep böyle gecelerde yepyeni bir baþlangýcýn arifesinde gibi hissederim kendimi. Ama bu coþkun halimi sabote etme iþi yine bana düþer. Çünkü gece ben bu dünyadan çekip gittiðimde de bol yýldýzlý kostümüyle, aþk ve huzur kokan esintisiyle, uðultulu sessizliðiyle yeni sevgililerinin arkasýndan yavaþça sarýlýp, yanaðýna sýcacýk bir öpücük konduracak. Ben yokum diye kendisini ne öksüz hissedecek ne de buruk. Nasýl katlanýrým buna?

Caným yaz gecesi. Bu resimde elbette sende olacaksýn. Martýlarýn Sultanahmet Camii üzerinde yaptýklarý gece semahlarý da olacak. Öyle kararlý ve saatlerce daireler çizerek dönerler ki gýpta etmemek mümkün deðil. Her defasýnda çamura itildiði halde canýný diþine takarak ayaða kalkan ve yoluna devam eden, hayranlýktan büyülendiðim insanlar; bu tabloda sizlerde varsýnýz tabii ki! Beni acýlar içersinde gecelerce inleten hainlerde bütün çirkinlikleri ile yer alacaklar bu tuvalde. Onlarý bozguna uðrattýðým zafer günlerimde hemen yaný baþýnda.

Kýsacasý beynimde cirit atan binlerce duygu ve düþüncelerim. Beni ben yapan, yaþantýmda ufakta olsa iz býrakabilmiþ herkes ve her þey eksiksiz olarak girebilmeli bu tabloya. Ýsterim ki bu resmi benden yüzlerce yýl sonra yaþayacak insanlar bile gördüklerimde benim kim olduðumu bütün ayrýntýlarýyla anlayabilsinler, hissettiklerimi hissetsinler. Çünkü bunu ne yazý saðlayabilir, ne müzik, ne de baþka bir þey. Hayatta istediðim her þeye ulaþabileceðimi biliyorum ama bu resmi yapamadýkça kendimi çok az þey baþarmýþ gibi hissedeceðim galiba