ateþe düþtü ten,
yanmak deðil miydi canýn amacý
cananýn peþinden giderken,

fitili ateþleyen hak için aþka geldiðini sananlar idi,
naralarý atanlar cehennem kapýsýnda payidar idi,
özüne sevda yüklenmiþ tenlerim
döne döne yana yana vardý aþkýn o kudretli kapýsýna,
kapýda duranlarýn vicdanlarý da yanacaktýr sonsuza kadar
bu aþkýn güzelliði karþýsýnda duyduklarý korku ile.
sanmakta mýsýn caný canandan ayýrmak
sana kutsal metinlerde baðýþlanmýþ bir haktýr.
yanýlmaktasýn
ey yüzü nurdan eksilmiþ olan,
yanmak benim deðil
senin teninde yaþayacaðýn ateþin adýdýr..