Sözümün özünü anlasýn ehil
“Emrimdir, halk olsun an” dedim, geldim
Kâinat yok idi, âlem de dahil
Yarattým, sonra da “dön” dedim, geldim

Sebebi var mutlak, sanma nafile
Bilmeyen aklýný yormasýn bile
Elestibezmi’nde duran kandile
“Ruhlar toplanacak, yan” dedim, geldim

Âkil olan sormaz neden ve niçin
Bilinmez varlýðý nedendir hiç’in
Huzurda hizmeti gördürmek için
Melekût kastedip “kün” dedim, geldim

Var oldu melekler hepsi huzurda
Nurdan halk eyledim, bilmez kusur da
Beklerken sýrayý hali hazýrda
Sevecen bir sesle “cann” dedim, geldim

Cinleri var ettim issiz ateþten
Seridir her biri nur u güneþten
Uyardým âlemi ilâhi düþten
Tam da bu esnada “gün” dedim, geldim


Âniden açtýrdým sayýsýz perde
O anda var oldu bu koca yer de
Durmadan yanardý seyyareler de
Önce nazar kýlýp “sön” dedim, geldim

Emredip doðudan günü doðdurdum
Mikail eliyle bulut aðdýrdým
Nice yýl üstüne rahmet yaðdýrdým
“Yeþilden giyinsin don” dedim, geldim

Azmasýn diyerek tutup onlara
Salih’i yanýna katýp onlara
Dünyayý emanet edip onlara
Barýnsýn üstünde “cin” dedim, geldim

Melekler yollayýp çamur aldýrdým
Bin yýl kardýrarak özü buldurdum
En güzel surette adem oldurdum
“Lâyýktýr kuluma ten” dedim, geldim

Hayvan âlemini ast verdim ona
Varlýk deryamýzdan post verdim ona
Kendi sevgimizi dost verdim ona
Cihanda adýna “cân” dedim, geldim

“Bir iken esmasý bin isem eðer
Rahmi Celâl’ine kýn isem eðer
Sizleri yaratan ben isem eðer
Âdem’e secdeye in” dedim, geldim

Melekleri ona secde kýldýrdým
Bu kutlu secdede huzur buldurdum
Ýblis’in hýrsýna hüküm bildirdim
“Kovuldun cennetten sen” dedim, geldim

Melûn dönüp dedi”Cenab ý Hüdâ
Var mýdýr kusurum bu iþten mâdâ
Sûra dek ömür ver bana dünyada”
“Olasýn hükmüme kýn” dedim, geldim

“Bir isyan beklemem ben böyle kuldan
Ýmtihan edelim gel iki koldan
Eðer Ademoðlu çýkmazsa yoldan
O zaman nârýmla yun” dedim, geldim

Dedim ki Âdem’e “oldu bir bahis
Düþmanýn Ýblis’tir, kurnaz ve haris
Ben onun adýný söyledim nefis
Beni sever isen yen” dedim, geldim


Ve devamla “Anla benim dilimi
Nerde olsan takip eyle yolumu”
Sonra da öðrettim her bir ilimi
Sorunca adýný “din” dedim, geldim

Âdem’in içinde fýrtýna koptu
Onu düþündüren soy ile soptu
Sol eðe kemiði yerinden saptý
“Havva’dýr. Olasýn þen” dedim, geldim

Dedim “budur size Rabb’in izzeti
Size mekân verdim yedi cenneti
Lâkin, haram kýldým size nimeti”
Gösterip bir güzel “nan” dedim, geldim

Ýblis girdi bir gün yýlan donuna
Sürünüp, Havva’nýn vardý yanýna
Toplayýp nimeti koydu önüne
“Hiledir, yüzünü dön” dedim, geldim

Havva ol haramý yedi, yedirdi
Âdem’le kendine âsi dedirdi
Cebrail o anda hükmüm getirdi
“Cennet hayatýnýz son” dedim, geldim


Havva’yý yolladým Çin-ü Maçin’e
Âdem’i hapsettim Yemen içine
Dönüp de bakmadým bin küsur sene
“Nedamet atýna bin” dedim, geldim

Nur u Muhammed’in hatýrý için
Affýma uðradý diyerek suçun
Çoluk, çocuk verdim. Acaba niçin?
“Reha mý? Sen öyle san…” dedim, geldim

“Siz, beni koyup da öte baktýnýz
Size olan güvenimi yýktýnýz
Emr-i ilâhime karþý çýktýnýz
Bu iþi temizler kan” dedim, geldim

Öldürttüm Kabil’e can kardeþini
Kargaya gömdürttüm karga leþini
Tattýrdým onlara can ateþini
“Bir daha bakmayýn yan” dedim, geldim

Onlardan türettim bir nice insan
Kimini þah ettim, kimini sultan
Kimi þükr’eyledi, kimisi isyan
“Bu dünya bir koca han” dedim, geldim



Ruhsat eylemedim kefene cebi
Korudum sözümü ilk günkü gibi
Sonradan gönderdim binlerce nebi
“Hakikat oduna yan” dedim, geldim

Altýncý asýrýn yetmiþ birinde
Arap diyarýnda, Mekke þehrinde
Bir güneþ doðdurdum arz üzerinde
“Ýþte bu beklenen an” dedim, geldim

Kulum Muhammed’i saldým cihana
Onu nebi ettim cine, insana
“And olsun zamana, ve de Kur’ân’a
Ýþte size doðru yön” dedim, geldim

Dinleyin sözümü aðalar, beyler
Körler karanlýkta kendini eyler
“Sanmayýn Pervane boþa söz söyler
Onu söyletirim ben” dedim, geldim