Artýk ne sabýr var, ne mecalden kaldý bir hal
Hazan her bir yanýmý kuþattý, nerdesin hala niye habersizsin yar
Umutlarýma sessizce karlar yaðar, yüreðimi yakar
Nefesim olsa ne yazar, sinem sancýlar içinde ýstýrapla yaþar ve aðlar



Yýllar alýp götürdü hevesimi, þevkimi, ümitlerimi
Beklemek kar etmedi, sükût ettirdi bu bitap melalimi, yalnýz kalbimi
Ne teselli þerhetti, sürur zerketti, ne sabýr har eðledi kanaate yetti
Yüreðime güz sökün etti, gözlerimin yaþý vefa için þikâyet etti



Vurmayýn yüreðime, suskun melali ahvalime
Aldýrmayýn çaresizliðime, alay etmeyin kimsesiz kalbimin sezgisiyle
Hamiyete boþ vermiþliðime, aþk içim elemle hemhal olduðum kaderimle
Ne dumaným kaldý, ne korum, hüzün bir baþka seslendi boþlukta kalan gözlerime



Ey sevgili artýk neyleyim, sessizce çekileyim
Bahtým için sabýrda ikamet ederek, kalbin için selametler dileyim
Bu yorgun yüreðime nazarýn dokunmadan göçüp gideyim
Umutla filizleneyim, sürurla vuslatý terennüm edeyim, kýsmet deðilmiþ neyleyim



Bir zamanlar ýþýktýn, pervaneydin halin dilinde
Esini þad eden nefesin azizliðinde, hülyalarýn açýlmýþ haz mümbitliðinde
Her nefesin eþiðinde, titreyen kalbin ümide abat olan filizlerinde
Renklerin asudeliðinde, þevkin heyecan bahþeden iksirinde



Tutkumuydu alýp götüren, þimdi hicrana sevk eden
Nasýl bir yakarýþtý, suskun duvarlardan öteye geçmeyen, gözyaþý döktüren
Yalnýzlýðýn busesinde hüzünle nefesi bitiren, mecali yok eden
Hýçkýrýklar içinde inleten, gönül lehçesini þerh edemeden öteye göçüren elem




Mustafa CÝLASUN