Geçen hafta Ýstanbul'daydým. Gerek iþ, gerekse biraz tatil olsun diyerekten, dolaþtým þöyle bir.

Trenden iner inmez Beykoz'da aldým soluðu. Sabahýn yedisi olduðundan olacak ki sokaklar bomboþtu. Hava sýcak, bir o kadar da temizdi. Bende bunu fýrsat bilerek, güzel bir kahvaltý yaptým boðaza karþý. Sonra da Ortaçeþme'ye doðru yürüdüm. Yol boyunca oltasýný sallayan balýkçýlarý, yürüyüþe çýkan insanlarý izledim. Burasý bence Ýstanbul'un en güzel, bozulmamýþ mekânlarýndan biri. Ne zaman fýrsat bulsam, çantamý aldýðým gibi burada alýyorum soluðu. Hele de Anadolu Kavaðý'nýn orasý tam anlamýyla bir köy. Bir de bu sahillerde, balýk ekmek muhabbeti var ki o da ayrý bir zevk.

Burada birkaç saat dolaþtýktan sonra artýk gezme faslý bitti, þimdi iþ zamaný diyerek kendim için güzel bir ev bakmaya baþladým. Ortaçeþme'den Çengelköy'e kadar ki hat üzerinde emlakçýlara uðradým. Yaþayabileceðim sakin, temiz, kutu gibi bir ev arýyordum. Ama bulamadým. Birkaç emlakçýya telefon numaramý býraktýktan sonra Çengelköy de mola verdim. Burada ki meþhur Çýnaraltý'ný bilmeyen yoktur. Burasý, kýzlarla sýnavlardan sonra uðradýðýmýz güzel bir mekân. Gerek temizliði, gerekse, yeri açýsýndan harika. Bir bardak çay da burada içtikten sonra vapurla Eminönü'ne doðru yola çýktým. Yol boyunca, aç martýlara simit atarak, onlarýn kanat çýrpýþlarýný izleyerek, son iskeleye ulaþtým. Ýstanbul'da ki en güzel þeylerden biride, vapurla karþýya geçmek olsa gerek… Martýlarýn beyaz kanatlarý, çayýn tadý ve simidin lezzeti daha bir baþka oluyor sanki.

Eminönü'nden tramvayla Zeytinburnu'na, oradan da Sefaköy'e doðru ilerledim. Sefaköy'e ulaþtýðým zaman saat altý olmuþtu. Armoni Alýþveriþ Merkezine uðrayýp, biraz alýþveriþ yaptým. Buradaki fiyatlar çok uygun. Özellikle sezon sonu olan ürünlerde, fiyatlar çok cazip.

Saat yedi sularýnda, havanýn serinlemesini fýrsat bilerek, kültür merkezine doðru yürüdüm. Çünkü akþam Tuluyhan Uðurlu ile Mehteran konseri vardý.

Saat sekiz gibi bizi içeri aldýlar. Yarým saat sonra, rötarlý da olsa konser baþladý. Ýlk baþta Tuluyhan Uðurlu ve grubu çýktý sahneye, iki parça seslendirdikten sonra "Mehteran" da aldý sahnede yerini. Mehteranla beraber salonda ki alkýþlar da arttý. Genellikle yaþlarý genç olan, öðrenci grubu ayakta karþýladý mehteraný. Estergon Kalesi ile baþlayan mehter, "Ceddin Deden" ve "Sala" ile devam etti. En son olarak Üsküdar'a Giderken'le son buldu. Üsküdar'a giderken parçasýnýn piyanonu ile uyumu çok güzeldi.

Sonra mehtersiz, piyano ile konser devam etti...
Sinan'ýn Kubbeleri adlý parçada Mimar Sinan'ýn hayatý, eserleri resimlerle anlatýldý. Belgesel niteliðinde olan slâytlarla, anlatým pekiþtirildi. Ardýndan çok ilginç, bir o kadar da gerçekçi olan "Yeþilçam'dan Ýstanbul'a Bakýþ" Ýsimli eser icra edildi. Bu slâyt hepsinden hoþtu. Eski Ýstanbul sokaklarý, Türkan Þoray, Ediz Hun, Emrah daha neler neler. Türk Filmlerin dünü, bugünü karþýlaþtýrmalý olarak irdelenmiþtir. Kimler yoktu ki burada: Arabeskin Krallarý, Müslüm Gürses, Ferdi Tayfur…

Bunlarý izlerken eski, tek kanallý günlerimiz aklýma geldi. Çarþamba akþamlarý çýkan, bütün hafta boyunca beklenen, siyah beyaz Türk filmleri. Arada bir televizyon parazitlenir, biz de tepesinde vururduk. Görüntü geri gelsin diye.

Bu parçanýn ardýndan konser sona erdi.

Benim en çok hoþuma giden parçalar; Yeþilçam'dan Ýstanbul'a Bakýþ ile Üç Dinin Kardeþçe Yaþadýðý Kent'di.

Saat on sularýnda, salondan ayrýlýrken, kalabalýðýn yüzünde mutlu bir memnuniyet vardý. "Geldiðimize deðdi!" der gibi…